A family affair | SOS2019.02.15

Dat de Velpse schaakvereniging één grote familie is, weten we allemaal. Maar in de thuiswedstrijd van Velp 2 tegen Het Kasteel 2 uit Wijchen werd dit weer eens extra duidelijk. Sowieso natuurlijk omdat alle aanwezige Velpenaren hartstochtig meeleefden met het wel en wee van Velp 2 (dat rijmt), alsook van Velp 3J (rijmt ook) dat aan de andere kant van het scherm zijn kunsten vertoonden. Anderzijds kwamen de competitiedeelnemers ook regelmatig een kijkje nemen aan de 4 borden van de interne competitie, waar onze drie groentjes (Van Hall Larenstein!) op de korrel werden genomen.

Maar terug naar de match. Captain André las de voorstelling voor. De kasteelheren vonden het verrassend dat ze tegen drie heren Van Kuijk mochten spelen. André mompelde iets van 'Wil je de 4e ook soms?'. Maar zie daar: minstens zo groot was de verrassing dat André tegen de heer Van Cuyk mocht aantreden. Kijk, dat schept een band. Na een gezellig babbeltje over de herkomst van beider namen, ving de match dan toch aan. Waarbij aangetekend dat er niet echt iets op het spel stond: beide teams bungelen redelijk onderaan in de stand, met Velp 1 matchpunt en 1 bordpunt boven Kasteel. Dat zou wel eens een gelijkopgaande wedstrijd kunnen worden.

Zo na een uurtje of zo liet de tegenstander van Julian (bord 7) een eerste jammerkreet door de ruimte galmen. Hij had het plan van Julian niet gezien en dreigde een paard te verliezen. Dat werd een pion. Enkele jammerkreten later (het was zijn dag niet) gaf de goede man op en Julian scoorde net als in de vorige ronde een vol punt. Goed voor het zelfvertrouwen en lekker die recente ratingdaling wegpoetsen. Ware het dat hij nog geen 18 is, hij had er graag een pintje bij gevat.

Van Kuijk en Van Cuyk op bord 3 speelden een Najdorf waarbij wit g3 speelt. André heeft dit tegen Martijn wel eens aan de steel gehad en wist uit de krochten van zijn herinneringen boven te halen dat hij niet in het centrum moest doorbreken, maar op de damevleugel moest gaan rommelen. Dat deed hij naar beste kunnen, maar Van Cuyk zette er de kluit vast en toen werd het toch een centrumgevecht. Beiden hadden een schitterend paard en André wilde de penning op het andere paard niet opgeven. Er ontstond remise door zetherhaling. In de nazit leek het dat André wel een spannender pad had kunnen kiezen, maar met onzekere afloop (dat is inherent aan de term spannend.

Lazlo speelde op bord 2 een lekkere partij. Geen hotseknots aanval, maar met goed communicerende stukken langzaam aan positie verbeteren. Halverwege de avond kreeg hij eenremise aangeboden. Goed opgevoed als ie is kwam ie bij André vragen wat te doen. Omdat er niets meer op het spel stond, was het antwoord "Ik zou doorspelen, omdat je daar het meeste van leert, maar je mag het zelf weten". Lazlo keek nog eens goed naar de stelling en accepteerde het halfje.

En de eerste helft van de match werd afgerond op bord 1. Wim speelde tegen een op papier veel minder sterke tegenstander, maar kon niet de goede strategie vinden en verloor. Wim verzuchtte onlangs al: "Eigenlijk is dit tempo te kort voor mij, geef mij maar het tempo van het seniorentoernooi in Dieren". Misschien moeten we volgende keer wel de truc van Velp 1 proberen, waar Hans en Eric op lagere borden onlangs gewoon weer deden waar ze voor aangenomen zijn: scoren!

Met een tussenstand van 2-2 is het goed om eens een rondje langs de borden te doen. Dat zag er eigenlijk wel goed voor Velp uit, maar je weet maar nooit wat er gebeurt, zeker als de klok steeds harder lijkt te gaan tikken.

Niet goed stond het bij Jan van Galen op bord 4. Zijn tegenstander knoopte hem langzaam maar zeker op. Niet heel netjes was dat deze met een andere speler over zijn partij sprak, maar ach, een mens moet ook wel eens een oogje toeknijpen om de wereld gezellig te houden. Wat Jan ook deed, het pad werd steeds glibberiger. Hij gaf op en verzuchtte dat het een baggerpartij was (vandaar dan ook dat glibberige denk ik). 2-3 en enige zorgen toch wel.

Maar dan onze andere krasse knar Hans Wolthuis. Ook hij kent nog geen lekker seizoen, maar hij houdt de moed erin. Bij de uitnodiging voor deze match meldde hij al "Aan de team-manager, Kom graag onze en mijn positie verbeteren met de witte paarden in draf!!". Kijk, zo hebben we onze pappenheimers graag. Hans speelde op bord 8 echt een partij uit 1 stuk waar niets op aan te merken was. Maar toch, afmaken is ook een kunst. Op een gegeven moment kon hij mat in 1 geven en dook hij in de denktank. Dat kan drie dingen betekenen: 1) Hij ziet het mat in 1 niet, 2) Hij ziet het wel maar is onzeker of hij toch niet een adder onder het gras over het hoofd ziet, of 3) Hij ziet het wel maar wil even lekker uitgebreid van de stelling genieten alvorens de trekker over te halen. Ik heb het niet nagevraagd, maar het moet of optie 2 of optie 3 zijn geweest, want hij zette zijn tegenstander mat met de legendarische worden "Zo, dat was het geloof ik wel'. Na een minuut werd er bevestigend geknikt.

3-3 en dus twee finalepotten te gaan. De eerste was van Rick, die gezien zijn goede resultaten van de afgelopen periode gepromoveerd was naar bord 5, waar hij tegen een tegenstander met rating 1424 mocht. We kennen nog steeds de rating van Rick niet, maar het zou goed kunnen zijn dat die in dezelfde grootte-orde ligt (in SOS heeft ie TPR 1488). Het werd een spannende strijd en het stoom leek uit de oren van Rick te komen. Maar hij gaf geen krimp en inderdaad werd remise overeengekomen, op het oog in een iets mindere stelling (terwijl ie ook een stuk voor heeft gestaan, by the way).

3,5-3,5 en Jan Stuut mag het beslissen op bord 6. Al halverwege de avond kreeg hij een remiseaanbod. Goed opgevoed als ie is kwam ie bij André vragen wat te doen. Hij kreeg hetzelfde te horen als Lazlo en besloot wél door te spelen. Overigens stond ie toen op het oog ook echt beter. Maar toch, petje af voor de strijdlust. Dat gezegd hebbende, gooide Jan wel zijn voordeel te grabbel en er onstond een eindspel met een pion minder waarbij een goede beheersing van het oppositiespel essentieel is. Jan's tegenstander kwam tot de conclusie dat het voor hem niet te winnen was en hield het bij remise. De omstanders hadden hier wel begrip voor.

Zo werd het een zeer vredelievende avond met twee teams die weinig voor elkaar onderdeden. Door deze 4-4 verandert er niets in de klassering en Velp 2 blijft een matchpunt en een bordpunt voor op Het Kasteel 2.

En om bij de titel van het artikel te blijven: gebroederlijk werd er nog een biertje gedronken en namen we al elkaar succes verder wensend afscheid, met in het besef dat Wijchen best ver weg ligt, maar nog altijd dichterbij dan Cuijk of Nieuwkuijk.

Geschreven op 16 februari 2019.

#sos

Reacties

Reageren kan enkel als je ingelogd bent.

MB schreef op 16 february, 2019:

Goed gedaan, allemaal, gefeliciteerd met het punt!
André, die Najdorf ga ik je nog beter uitleggen, maar blijf 'm vooral spelen!

Buitengewoon grappig stukje trouwens en wat een toevallig Kuijk-Cuijk!