De zinderende finale in Wijk aan Zee

Eerder deden we al verslag van de eerste 6 ronden van het Tata Steel Chess toernooi in Wijk aan Zee. Inmiddels is het toernooi voorbij en hebben de dagelijkse beslommeringen weer hun beslag genomen.

Maar wat was het spannend en leuk weer. Niet in het minst natuurlijk in de Master Group, waar 'onze' Anish Giri zich nadrukkelijk manifesteerde als kandidaat voor de toernooiwinst. Toen de kruitdampen waren opgetrokken, stond hij gedeeld eerste met Magnus Carlsen. In het verleden was dat voldoende voor de gedeelde toernooiwinst, maar op verzoek van de spelers wordt er tegenwoordig een barrage gehouden om te komen tot 1 toernooiwinnaar. Carlsen won het snelschaken en schreef hij het toernooi voor de zesde keer op zijn naam.

Het team Van Kuijk ging de laatste drie ronden in met de wetenschap dat Lazlo zonder druk het toernooi kon voltooien. André voelde daarentegen alle druk (want slechte resultaten) en Vadim ook (want kans op een podiumplek).

Lazlo verloor in ronde 7 vrij geruisloos en revancheerde dit door in ronde 8 zijn lager gerankte tegenstander geen moment rust te gunnen en snel op te rollen. 3,5 uit 8, wat zou de laatste brengen?

André trok in ronde 7 ten strijde maar kon niet doorzetten. Hij aanvaardde het remiseaanbod. In ronde 8 gebeurde iets vreemds: zijn tegenstander deed snel ongeïnspireerde zetten en leek op weg naar een quick draw. André vond dit eigenlijk wel best en ging mee in dat spel. Toen André remise aanbood, keek zijn tegenstander eens naar de stelling en - in plaats van snel aan te nemen - ging hij er eens voor zitten en trok hard ten aanval. André ontwaakte te laat en verloor. 2 uit 8 en een gezicht als een oorwurm.

Vadim mocht in ronde 7 tegen een Engelse knul spelen en het zag er voor de toeschouwers wat complex uit. Toen verwacht werd dat Vadim een pion zou ophalen en langzaam maar zeker de overwinning kon pakken, deed hij het zoals wel vaker de laatste tijd: stukken slaan (laat die pion maar zitten) en met koning het juiste tempo pakken en snel daarna de winst. Mooi! In ronde 8 ging het echter deerlijk mis, Vadim koos het verkeerde plan en verloor. 4,5 uit 8 en nog steeds kans op het podium.

Toen brak de finaledag aan. Allen gingen er eens goed voor zitten, mede in de wetenschap dat Eric de Winter weer toeschouwer zou zijn. Na een stuk of wat zetten keek André eens om zich heen en keek pardoes in de volle grijns van Hans van Cappelleveen. 'Hé wat leuk', dacht André en hij ging er eens goed voor zitten. Een minuut of tien later keen hij weer om zich heen, ditmaal in de minstens zo volle grijs van Martijn Boele. 'Hé wat leuk', dacht André weer en hij ging er nog beter voor zitten. Opeens hoorde hij Lazlo praten: 'Ik bied remise aan'. En zijn tegenstander aanvaardde dat in dank. Met 4 uit 9 heeft Lazlo een prima toernooi gespeeld. Hij is gedeeld 5e in zijn groep geworden. Het doet deugd om te zien dat Lazlo, na zijn enorme ratingstijging afgelopen zomer, zich kan handhaven op zijn nieuwe level (TPR 1470). Op naar de 1500+.

André had een aanvallende stelling, die zijn tegenstander alleen leek te kunnen houden door herhaling van zetten. Die besloot om gelet op rating en toernooiprestatie daar niet voor te gaan en positioneerde zijn dame in een onooglijk hoekje. André dook als een pitbull in datzelfde hoekje en besloot om zonder schroom nu echt door te pakken. Het leverde een pion op en vooral een tegenstander die krampachtig in de verdediging schoot. André drukte stap voor stap door en lette dit keer wel goed op de adders onder het gras. Winst vormde een doekje voor het bloeden vanwege de schamele eindscore van 3 uit 9 (TPR 1449, klein plusje).

En alle ogen op Vadim. Dit kwam een pion voor, maar niet eentje om blij van te worden, want zijn stelling werd er niet beter op. Uiteindelijk ontstond er een gesloten pionnenstelling met een loper van vadim tegen een paard. Met de pionnen op de verkeerde kleur kon die loper niet veel en dat paard wel. Volgens enkele omstanders had er nog remise ingezeten, maar Vadim zag het niet. Met de loper in de hoek viel het doek en heftig teleurgesteld zag Vadim een podiumplaats aan zich voorbij schieten. Dat doet pijn en dan besef je even niet dat 4,5 uit 9 (TPR 1683) in de sterke groep 5 gewoon een prima resultaat is. Of je beseft het wel, maar je wilt gewoon nog mee (daar is natuurlijk helemaal niets mis mee, integendeel).

En terwijl de rest van de zaal zich opmaakte voor de barrages van Anish en Magnus, Eric zich opdofte voor de snert-prijsuitreiking en Hans en Martijn de Spar plunderden voor de grote trek richting het oosten, vertrokken onze Velpse spelers naar Dieren, om daar in het warme nest te ploffen en van alle belevenissen te verhalen onder het genot van een hapje en een drankje. Moe maar terugkijkend op weer een enerverend toernooi.