VSV 3 verdient ietsje meer | SOS 2018-11-16

Na een studievolle schaakschool was het de beurt aan de jeugd om de nieuw opgedane kennis in de praktijk te brengen. Dat lukte niet zonder slag of stoot, maar er de jeugd verdiende in elk geval iets meer.

Op het eerste bord ging oude bekend John Bijlsma van ASV 7 vanuit de opening hyperagressief te keer tegen invaller Dries, die rustig bleef rekenen. Het resulteerde in een tweede dame voor zwart op het bord voor de vijftiende zet, die Dries keurig netjes aan de wedstrijdleider Hans kwam vragen. Dries is net geen jeugdspeler meer, doch zijn snotneus deed het team eer aan. Met goed rekenwerk maakte hij het prima af.

Op het tweede bord deed Walter tegen goo' ol' Peter Hamers zijn best om door de witte opzet heen te komen, maar Peter gaf geen krimp. Een remise was het vervolg.

Het derde bord was weer voor een invaller - Hanna Wierts, die een zware avond beleefde. Door een penning kwam ze een stuk achter, en om haar dame niet te verliezen bleef ze dat stuk ook achter. Hoewel ze nog vocht voor wat ze waard was, nam wit het heft in handen. Een koningsaanval werd opgezet, en na nog meer materiaal te zijn verloren moest zij het bijltje erbij neergooien.

Op bord vier kwam Pepijn prima uit de opening, maar toen het complex werd speelde hij veel te snel. Dat was jammer, want dat kostte hem groot materiaal en de partij.

Het vijfde bord was voor Lucas, die ook weer prima uit de opening kwam. Hij zocht dreiginkjes op, die keurig gepareerd werden door zijn tegenstander. Met een stuk op c5 en a5 zat het pionvorkje lang in de lucht. Lucas miste het en moest ook een stuk opgeven. Hij probeerde het nog met creatief spel goed te maken, maar er hielp geen lieve moederen meer aan. Lucas verloor.

De spectaculairste partij mag dan die op bord 1 zijn geweest tussen John en Dries, maar de beste partij van de avond in dit team was toch wel die van Son. De overtuigend winnaar van de c-groep op een toernooi de zaterdag voordien, wilde gemotiveerd en geconcentreerd schaak laten zien. Dat lukte prima tegen een sterke tegenstander. Die had alle moeite om de witte stukken van Son uit zijn stelling te houden, en met een perfect centrum mocht Son al voorzichtig proeven aan een resultaat. Een onachtzaamheid kostte hem een pion, en toen hij ook nog een winnende combinatie miste, was het afgelopen. Urenlang schaken en een nul, maar wel weer een bak ervaring erbij. En beter na urenlang nipt verliezen dan op zet 5 je dame weg geven.

Op het zevende bord was Hugo ook prima uit de opening gekomen. Hij zocht de aanval op de damevleugel en liet de stukken die nog geen werk hadden steeds op de juiste velden verschijnen. De tegenstander had ook hier alle moeite om zich Hugo van het lijf te houden, maar deed dat op een manier die stiekem enkele pionnen meesnoepte. Toen de zware stukken geruild waren, begonnen de inmiddels vrijpionnen vervaarlijk naar de overkant te wandelen. Hugo wist nog een matbeeld in de stelling te vlechten, maar zijn tegenstander offerde de zojuist gepromoveerde pion terug voor het paard en er zal niets meer in de stelling.

En dan Nout op bord acht. Een uitstekende partij, waarbij hij steeds meer stukken en torens voor kwam te staan. Het wachten was op opgave van zijn tegenstander, maar die had nog een mat achter de paaltjes gespot. Nout miste die en werd pardoes mat gezet. De verdediging is erg belangrijk bij schaken, maar als Nout deze partij nogmaals zou mogen spelen, zou hij zeker de winst binnen hebben gehengeld. Omstanders mochten de schoonheid van balen zien bij onze jongste teamspeler. Dat kan hij als geen ander.

De onderste drie borden hadden een of twee puntjes meer verdiend, maar schaken is een onverbiddelijke vechtkunst. Ze zullen leren van hun fouten, en steeds beter de 64 velden controleren. Straks is niemand meer veilig!