Jeugdig Velp 3 trekt aan het kortste eind

De hapjes en de drankjes gingen in het voetvolk als een preek van een dominee in een ouderling, en de zetjes op de borden waren niet gering. Schakers houden van getallen, en de oplettende lezer was het natuurlijk al opgevallen dat er evenveel schakers aanwezig zijn als er velden op een schaakbord zijn. Dat is niet verwonderlijk met 8 teams van 8 spelers. Maar als we er dan vanuit gaan dat een gemiddeld partij zo'n 40 zetten duurt, werden er dus meer dan 2500 zetten gespeeld op deze slotavond! Het exacte getal kunt u als schaker en consorten vast zelf berekenen...

(Het hoeft niet allemáál van één kant te komen, hè!)

De min of meer jeugdigen van VSV 3, waren gemotiveerd tot op het bot, maar slechts op enkele borden kwam dat ook positief ten uiting.

Op bord acht zat Nout een prima stelling op te bouwen, die door een stukoffer van zijn tegenstander hardhandig gesloopt leek te worden. Maar het stukoffer was pertinent foutief, waardoor Nout gewonnen zou komen te staan als hij met zijn koning direct gevlucht was naar b1, want dan stonden zo'n beetje alle stukken van zijn tegenstander aangevallen, en dreigde hij ook nog eens mat. In plaats van weg te wandelen met zijn koning, verdedigde hij een schaakje door het tussenplaatsen van zijn paard, dat hij juist nodig had om wat velden blijvend af te dekken. Zijn tegenstander wikkelde knap af naar een gewonnen eindspel, en toen er nog wat pionnen verdwenen moest Nout een nul incasseren. Maar hij kreeg genoeg complimenten van de omstanders, want de opzet en het nadenken onder druk waren prima, zodat dit de beste partij werd uit het jongste leven van dit teamlid van VSV3.

De andere 10-jarige, Son, was prima uit de opening gekomen. Weer liet dit toptalent creatief schaak zien, waarbij hij in de opening meteen een zwakte in de stelling van zijn tegenstander uitbuitte. Daarna maakte hij keurig zijn ontwikkeling af, rokeerde, en ging op zoek naar de zwaktes in de stelling. Hoewel Son wist waar hij moest zijn, zo bleek uit de post-mortem, maar wist niet goed hoe hij er moest komen, omdat hij vooral focuste op zijn eigen verdediging van zijn centrumpion. Dat deed hij uitstekend, waardoor het remise-aanbod dat hij van zijn tegenstander kreeg werd aangenomen. Een loepzuiver gelijkspel tegen een rating van 1354. Stabiel, krachtig, talentvol, en op een doorgroeipunt waarbij zijn tegenstanders met een dergelijke rating binnenkort knalhard zullen worden geplet.

Pepijn op het zevende bord, dacht lang en goed na, en het duurde tot in het verre middenspel dat een combinatie op d2 de doorslag gaf. Helaas voor zijn tegenstander, maar het overbelaste stuk, dat van alle kanten werd aangevallen, werd net iets beter berekend door de Veenendaler dan door onze jeugdspeler. Hierdoor moest Pepijn het punt ook aan zijn tegenstander laten, maar ook bij deze Schaakscholer zien we heel duidelijk de groei. Die resultaten komen wel!

Floris, die in de vorige wedstrijd nog een onterecht dekseltje op de neus had gekregen, wist in de partij van vrijdagavond een monsterstelling op te bouwen. Elk stuk van hem stond beter dan die van zijn tegenstander, en met een vrijpion op c2 (Floris had zwart!) was het een kwestie van tijd voordat zijn tegenstander onder de druk zou bezwijken. Het enige stuk van Floris dat niet helemaal lekker stond, was het paard op f6, en zijn tegenstander wist dat met slim spel nota bene in te sluiten. Floris kreeg, naast de vrijpion op c2, ook een machtig centrum voor het stuk terug, en een halfopen g-lijn, zodat hij nog steeds stellingsvoordeel had, maar ja, dat knolletje zag hij nooit meer terug, en de druk leek bij zijn tegenstander van de ketel. Misschien daardoor, misschien door een hersenscheet, misschien door een moment van onachtzaamheid, of elke andere reden, kreeg Floris zomaar het punt in de schoot geworpen: zijn tegenstander sloeg met zijn dame een centrumpion die doodgewoon gedekt stond, en verloor de volle vrouw. Lekker punt voor Floris.

Rick is de afgelopen maanden plotseling enorm vooruit gegaan in het schaak-denken en liet nu ook weer zien dat hij niet voor een kleintje vervaard is. Met creatief schaak nam hij met de witte stukken al snel het initiatief, waardoor er een loper op h6 de zwarte stelling binnenkwam zeilen. Oh, de combinaties waren niet van de lucht, en één van de minder moeilijke leidde tot direct stukwinst, maar Rick zag het niet. Toch meer tactiek oefenen via de stappenboekjes? De zwarte pionnen werden door zijn tegenstander vanaf dat moment handig naar de overkant geloodst, waardoor Rick materiaal ging verliezen, en zijn meerdere moest erkennen in zijn vriendelijke tegenstander. Na de remise van vorige wedstrijd nu een nul, maar dat puntenaantal zal volgend seizoen best wel eens toe kunnen nemen!

Dan de drie minder jeugdigen op de topborden.

Walter was iets verlaat, en liep ook in de partij achter de feiten aan. Hij had een aardige expansie op de damevleugel weten te bereiken, met wat in eerste instantie leek op de goede loper. Het paard deed niet echt mee, maar het zou niet lang duren voordat die in de stelling zou worden opgenomen. Zijn tegenstander wachtte geduldig af, en waar dat meestentijds geen goed spelplan is, bleek Walter de boel dicht te schuiven waar hij de stelling had moeten openen. Want nu werd de witveldige loper van zijn tegenstander plotseling een monster, en vielen de pionnen als rijpe appelen. Enigszins teleurgesteld gaf Walter op - dit was niet één van zijn beste partijen, om het eufemistisch uit te drukken.

Op bord 2 daarentegen was Paul wel bezig aan een geweldige partij. Met wit draaide hij zwart als snel de duimschroeven aan, wat hem uiteindelijk een pion opleverde. Met een waanzinnig sterk centrum, open lijnen en een koningsaanval, leek het er op dat het een kwestie van tijd was voordat het punt naar binnen zou kunnen worden gehengeld. Dat was het ook - een kwestie van tijd. Zwaar in tijdnood wist zijn tegenstander knap de juiste zetten te blijven vinden, en Paul niet. Onze man moest steeds meer tijd inleveren, waardoor ook hij in tijdnood kwam, en toen er zwaar op de bijtelling werd gespeeld, en de ene blunder na de andere volgde, was de laatste blunder voor onze man. Een onverdiend verlies, want positioneel en strategisch voerde onze man de hele partij de boventoon, hoewel moet gezegd dat zijn tegenstander in tijdnood duidelijk beter was. Leerzaam, dat zeker.

Dries begreep de stelling wat minder goed dan de Veenendaler op bord 1, en moest al snel positioneel inleveren. Dat kostte hem ook een pion, waarna hij zijn heil zocht op de koningsvleugel. Maar een tussenschaakje zorgde ervoor dat zijn koning naar f8 moet, en waar de monarch in sommige openingen daar wel prima staat, was hij in deze stelling nogal in gevaar. Dries vocht voor wat hij waard was, en zo kennen wij hem ook, maar moest het punt toch aan zijn tegenstander laten. Zelf was hij uiterst ontevreden over de partij, maar vrolijk als altijd werd er nog wat geanalyseerd.

Zo verloor Velp 3J met 6,5 - 1,5.

Enorme ontwikkelingen, teleurstellingen en vreugdevolle momenten, en bovenal een schat aan ervaring. Wij danken alle teams, die onuitgezonderd hun sportieve plicht hebben gedaan, niet in de laatste plaats omdat het nu nog mogelijk is deze jeugd van VSV (soms) te verslaan.

Sommigen zullen promoveren naar hogere team, voor de rest: tot volgend seizoen!