Velp 2 weer onderuit tegen Wageningen | SOS 2018/2019 R1

Velp 2 ging in de laatste match ever in de OSBO competitie snoeihard onderuit tegen het op papier minstens gelijkwaardige Wageningen, met 5,5-0,5. Hoe grappig dat de primeur in de SOS Competitie tegen vrijwel exact hetzelfde team was, maar nu met 8 tegen 8 en met name in ons tweede nog wel wat wijzigingen in samenstelling. Kans op revanche dus.

Halverwege de avond stonden de meeste borden er tenminste gelijkwaardig voor en de teamcaptain begon al te dromen van tenminste 1 matchpunt. Het liep toen snel anders, wederom niet in ons voordeel. Van laag naar hoog:
- B8: Voor Rick van Emden was het zijn eerste partij die meetelt voor rating en hij ging er goed voor zitten. In recordtempo kwam hij in compleet gewonnen stelling op basis van materiaal, maar zijn stukken stonden niet echt lekker. Zijn tegenstander (waar André vorig jaar iets soortsgelijks bij gebeurde) ging in verloren stelling gewoon maar lekker schaken en ontwikkelde wat druk. Rick wist dat hij het kon en moest afmaken, maar de twijfel sloeg toe en hij deed een paar slechte zetten. Volledig tegen de verhouding in incasseerde hij een 0. Dit is gewoon een beginnersding, het goede schaken was zichtbaar.
- B7: Jan Stuut speelde een nette partij, tot het moment dat hij tot een wat experimentele aanpak besloot over te gaan om wakker te blijven. Dat laatste lukte, maar wel met een 0 als score. Gewoon de goede zetten doen en niet blunderen, daar blijf je ook meestal wakker van.
- B6: Bij Hans Wolthuis zag het er op het bord allemaal best gezond uit. Ik weet niet wat gebeurde, maar zo rond half 11 kwam hij wat sip de speelzaal uitlopen. Verloren.
- B5: Julian van Kuijk speelde op zich een normale partij zonder de enkele blunder die hem wel eens overkomt, maar toch stond ie volgens eigen zeggen al snel bagger. Hij heeft gevochten voor wat ie waard is, maar verloor toch relatief vroeg in de avond. Hij heeft de rest van de tjid goed besteed met een grondige analyse van zijn partij met zijn tegenstander. Toen het team naar huis wilde, was de analyse nog bezig. Dat zien we graag.
- B4: Jan van Galen speelde op eigen verzoek een bordje lager en had het met van alles aan de stok. Zo werkte de klok niet goed (al bleek later dat dat wel meeviel), klaagde zijn tegenstander over hinderlijk gedrag, bood diezelfde tegenstander drankjes aan in de tijd van zijn tegenstander en had Jan moeite om hem te verstaan. Jan had goed in zijn oren geknoopt dat hij niet zomaar remise mocht aanbieden of mocht opgeven. Maar redelijk aan het eind van de avond, toen we al verloren stonden, vond hij het toch tijd worden voor een verzoekje bij de teamleider om te mogen opgeven, wat natuurlijk werd gehonoreerd.
- B3: André speelde dus een bordje hoger en kreeg een Tarrasch variant van het geweigerd damegambiet tegen zich. Zonder al te veel kennis van de opening deed hij wel de goede zetten en in het middenspel kwam er zoveel druk op het bord, dat zwart een foutje maakte en André een gezonde pion voorkwam (de computer vond het bijna 2 punten waard). Voorkomen is 1, maar afmaken is alles. Hij overzag de verschillende opties goed, maar rekende ze toch uiteindelijk niet goed door. Hierdoor kreeg zwart tegendruk en na een ronduit slechte zet van wit was de zaak weer in evenwicht. Gelet op het naderende tijdgebrek bood André remise aan, wat zijn opponent (met toch 100 ratingpunten meer) subiet accepteerde.

Dus zo was het op de onderste 6 borden 5,5-0,5 voor Wageningen, de stand van vorige jaar.

Maar dan de twee hoogste borden, wat toch altijd een match binnen een match is. Allereerst Bord 1: Wim Louwman mocht tegen de speelster waar Walter vorig jaar het enige halfje tegen scoorde. Wim bouwde een prachtstelling op en alles leek op een soepele overwinning voor onze man. Maar we weten ook dat hij in de dying moments van een partij nog wel eens de partij volledig kan verprutsen, dus dat blijft spannend. Overigens had ie om dat voor te zijn voorgenomen om sneller te spelen en dat plan hield ie goed vol (bij het slot had hij nog ruim een half uur meer dan zijn tegenstander). Nonchalant kwam ie melden dat ie gewoon lekker gewonnen had, mat was niet te voorkomen.

Het slotakkoord was voor Lazlo op bord 2, tegen een speler met de toepasselijke naam Vegter. Een gevecht van hoge klasse werd het. Lazlo kwam achter te staan, maar had weer een ongelofelijk dreigende stelling vol listen opgebouwd, en wit moest maar zien hoe hij zich door het mijnenveld begaf. Tegen het einde van de avond had Lazlo een loper meer en een pion die op doorbreken stond, maar wit twee torens op de zevende rij die wel zin hadden in een potje mat zetten. Met beide 3 minuten op de klok deed Lazlo het foutloos: met een toren (die eigenlijk het matveld van wit verdidigde) schaakjes geven en zo het initiatief houden, de koning wegdrijven van de doorbrekende pion en niet te voorkomen mat. Wat een klasse.

Dus de conclusie is dat Wageningen altijd 5,5 punt tegen ons haalt en de competitie dus moet worden uitgebreid naar 12 tegen 12, want dan winnen wij met 6,5-5,5.