Velp 2 maakt het spannend

Aan het eerste bord speelde Wim Louwman zijn bijzondere opening met zwart waarin hij wat aan het experimenteren is. Hij kwam er niet goed uit. Al snel bezette de tegenstander het centrum en de lijnen waren voor wit. Wim spartelde nog wat maar het was onbegonnen werk. Hij ging ten onder zonder zijn stempel op de partij te kunnen zetten en twijfelt of hij door moet gaan met deze opening.

Son Stavenuiter wilde graag invallen in Velp 2. Hij maakt zo veel vorderingen de laatste tijd dat een invalbeurt in Velp 2 niet raar is. Met zijn negen jaar en stap 4 afgerond laat hij zien dat je blij mag zijn als je nu nog een resultaat tegen hem boekt. Als hij volwassen is gaat je dat niet meer lukken. Deze keer ging het echter niet. De concentratie werd verbroken en er werd een toren weggegeven. Van schik werd er ook nog een loper tegenaan gegooid en toen vond Son het welletjes. Hij gaf op.

Met twee - nul achter leek het een zware avond te worden. En dat werd het ook.

Jan van Galen speelde met wit een prima wedstrijd. Hij won een pion op de damevleugel en leek zijn goed spelende tegenstander tuk te hebben. Winnen is echter moeilijk als je tegenstander er ook wat van kan. Door actief spel en te voorzichtig spel van Jan wist zwart de pion wist weer terug te winnen. Jan kwam aan de teamleider vragen of hij remise mocht aanbieden en uiteraard mocht dat, want er zat echt niet meer in nadat de vrijpion verloren was gegaan.

Jan Stuut speelde met zwart een zeer goede partij. Hij "offerde" zijn dame maar ritselde met die actie wel 2 torens. En dat deed hij slim. Met zijn vrijpionnen op de dame vleugel was er wat te halen. Toen kreeg hij remise aangeboden. Teamleider Hans gaf aan dat hij door moest spelen. Hans wist dat er nog wat punten opgehaald moesten worden. Dries, Julian en Walter stonden beter, maar Rick stond slechter. Jan moest dus nog even door. De witte dame raasde met schaakjes over het bord. Jan bracht zijn dame in veiligheid en snoepte eerst de op een na laatste pion op. Daarna ruilde hij de twee torens tegen de dame af en zijn pionnen waren ruim eerder aan de overkant dan de pion van wit. Jan won!

Julian van Kuijk was lekker bezig. Zijn zwarte paarden werden naar de juist velde gedirigeerd. Hij offerde een pion op voor een lastig schaakvorkje op e2. Er waren zo veel varianten door te rekenen dat het de tegenstander te veel werd. hij maakte de verkeerde keuze en er ging eerst een paard verloren op d2 en daarna de pion op b2. En toen ging het snel. De tweede winst was een feit.

2,5 - 2,5 gelijk.

Rick van Emden speelde met wit dramatisch. HIj gaf zijn tegenstander de gelegenheid om met de pionketen a6, b5, c4 de witte loper buiten spel te zetten. Ook stond er al een zwarte pion op d4. Rick rekende zich suf voor tegenspel. Zwart walste over hem heen en hij was machteloos.

Rick had de tegenwoordigheid van geest om de aanval op zijn koningsstelling te stoppen door zijn toren op g1 te zetten. Daarmee werden de schaakjes voorkomen en werd g2 goed verdedigd. Zwart ging in de aanval. Met allebei minder dan 5 minuten op de klok was het stressen. Rick zag zijn kans waar. De dame werd gevaarlijk en de overmoedig geworden tegenstander bracht zijn koning naar het centrum. Zijn stukken werkten niet samen. Rick gaf schaakjes om de tijd door te komen. Hij pikte hier en daar een pion en ene stuk mee. In razende tijdnood liet te tegenstander zich bijna mat zetten.Voordat Rick het uitvoerde gaf de tegenstander op en gaf aan hoe hij nog sneller mat had kunnen gaan.

Dries van Eijk speelde met zwart op bord drie. Van rokeren kwam het niet. Maar goed, dat was ook niet nodig. Het venijn zat zoals altijd in het centrum. Daarnaast wist hij ook een mooie pion op b3 te krijgen. Om onduidelijke redenen koos de tegenstander er niet voor om de pion op b3 te slaan maar schoof hij door naar a3.

Dit werd de troef van Dries. Maar wat een moeilijk eindspel! Dat is iets voor grootmeesters..

Het kostte beide spelers veel tijd. En toen het te gek werd, was remise een logische uitkomst.

4 - 3 dus.

Alleen Walter Manschot was nog bezig op bord twee. Nadat hij zijn tegenstander tactisch had weggespeeld en een stuk had gewonnen blunderde hij dat stuk later weer weg. In het toreneindspel hadden beide ook nog een licht stuk. Walter had een paard en 3 pionnen, de tegenstander een loper en twee pionnen. Walter zette zich in een stabiele opstelling neer en schoof wat heen en weer. Met nog 100 seconden op de klok leverde elke zet als snel 5 seconde extra op. Het remiseaanbod van Walter werd afgeslagen toen de tegenstander nog 7 minuten had. Na een kwartiertje schuiven was de tegenstander ook duidelijk dat hij het nooit ging winnen.. Een remise en daarmee de 4,5 - 3,5 winst een feit.

Helemaal super! Na zo'n spannend slotstuk was de ontlading groot. Er werd nog lekker geanalyseerd tot in de kleine uurtjes.