Velp 2 knokt terug tegen Doesborgh 1

Van meet af aan was duidelijk dat de partij tegen de vriendelijke heren van Doesborgh 1 zwaar zou worden voor Velp 2. Met gemiddeld 160 ratingpunten meer per bord en vooral ook een schat aan ervaring, zeker tegenover onze jonge spelers, was Doesburgh gewoonweg de favoriet. Enige dat ertegenover stond, is het feit dat ze in de eerste ronde wel hadden verloren van een tegenstander 'zoals wij'. Nou ja, toen ook Wim en Hans binnenkwamen lopen, beide uitgaande van aanvang 20.00, brandde de strijd los.

Al vroeg in de avond kreeg Hans Wolthuis een kadootje op bord 8. Wat heet, hij kreeg een volle toren. Daar weet hij normaal wel raad mee en lang leek hij op een gemakkelijke overwinning af te gaan, maar toen werd hij gegeseld door de overwinningsdemonen in zijn brein. Eerst kostte dit een toren, maar niet veel later de partij. Gedesillusioneerd keerde Hans huiswaarts. Dat was treurig om te zien. Maar hé Hans, we hebben vrijwel allemaal die demonen ontmoet en dat zijn soms hardere tegenstanders dan je echte opponent.

Julian om bord 5 overkwam min of meer hetzelfde. Hij stond gewoon ok en plots was de hele boel in elkaar gestort. Jammer dat hij en zijn tegenstander niet gingen analyseren, dat had vast veel opgeleverd.

En ja hoor, ook Walter Manschot kwam halverwege de avond in zwaar water. Hij stond helemaal niet slecht, maar schatte de trucendoos van zijn tegenstander, overigens leraar op de school van de Van Kuijk - boyz, niet op waarde in. Dat moest hij later alsnog doen: hij gaf op.

Wat een misère, 0-3. Gaat er dan niets goed. Nou eh, jawel. Jan van Galen vond het allemaal maar bar spannend en onzeker, maar zijn tegenstander maakte een blunder, wat Jan een kwaliteit opleverde. Normaal zou dat nog lang spel opleveren, maar de tegenstander van Jan zei 'ja zo heb ik er geen zin meer in' en gaf op. Dat mag reglementair en puntje voor ons.

En Jan Stuut zat gewoon goeie zetten te doen en kreeg een remiseaanbod. Hij kwam dat netjes bij de TL melden met de mededeling 'ik wil helemaal geen remise want ik sta beter'. De TL gaf gelet op de stand natuurlijk aan dat Jan door moest spelen en dat deed hij dus ook het liefst. Met knappe zorgvuldig uitgedachte stapjes wist hij een pion naar de overkant te loodsen en toen was het pleit beslecht. 2-3 en weer wat leven in Velp.

Lazlo speelde op bord 2 een heel mooie partij tegen een 1800+ speler. Uiteindelijk verloor hij hem, maar in de nazit (kijk, deze mannen analyseren hun partij wel!) bleek dat hij voornamelijk wat tempi weggaf door alvast een pion te dekken die nog niet stond aan te vallen of met zijn paard een minder correcte route te laten hobbelen. Maar zijn tegenstander was onder de indruk van het spel van onze blikvanger van het 2e.

En toen waren het dus nog André en Wim. De partij van André kwam nooit buiten de remisezone, maar ja, hij moest winnen. Zijn tegenstander probeerde te ruilen naar remise, mede gelet op zijn naderende tijdsnood, André hield de stukken op het bord en wilde niet forceren (want dat viel er niet), maar wel de frisheid van zijn tegenstander te testen met aanvalletjes die je normaal pareert, maar doe je dat ook als de grote tiktaktiktak in je hoofd gaat bonsen. Een damezetje van André was vrij onschuldig, maar dan moet je wel zien dat het mat in 1 dreigt. En dat zag zijn vriendelijke tegenstander niet. André wel.

Wim kent zijn valkuilen in het eindspel en kwam bij de TL maar eens polsen hoe het er voor stond. Het antwoord was simpel 'Je moet winnen Wim, er zit niets anders op'. Wim zuchtte een paar keer diep en ging er nog eens voor zitten (overigens tegen een 1800+ speler). En wat we al een tijdje weten (zie ook ronde 1), Wim is zijn finishdemonen al veel meer de baas dan hij denkt. In een paar zetten was het pleit beslecht. Wim won glansrijk zijn partij en daarmee een matchpunt voor Velp 2.

De spelers van Doesborgh moesten dit even verwerken, maar toen konden ze er ook wel de lol van inzien, zeker toen ze hoorden dat we in de laagste SOS klasse spelen en er dus geen degradatie mogelijk is.

En Velp 2 mag trots zijn op de strijdlust. Die was veel beter dan tegen Wageningen. Als we zo door gaan, zit er nog zeker heel veel in het vat.