Sleutelwedstrijd voor Velp 2

Het tweede team speelde vrijdag 8 december tegen het eerste team van De Sleutelzet. Het winterse weer bracht de Sleutelzetters vroeg in de Paperclip. De Velpenaren kwamen vlak voor achten de schaakzaal in. Nadat de paraplu’s, tassen en jassen waren opgeborgen kon de strijd beginnen.

Op een aantal borden zag het er voor Velp al meteen goed uit. Lazlo van Kuijk pende het paard van de tegenstander op c3 en voerde de druk stuk voor stuk op. Het leverde hem uiteindelijk zelfs een volle toren op. Dat speelde Lazlo uiteraard probleemloos uit.

Aan bord een speelde Rik Tichelman een lekkere complexe partij. Rik die vorig jaar na 18 jaar weer begonnen is met schaken is het duidelijk nog niet verleerd. Helaas heeft hij te weinig tijd voor schaken want het plezier spatte er weer vanaf. Rik maakte het lekker complex. De tegenstander liet dat lekker zo. Er stonden 10 stukken tegelijk in. En Rik woon tussen de bedrijven door pion na pion. Toen er vervolgens werd afgeruild en de rook was opgetrokken hield Rik zoveel stukken over dat de tegenstander opgaf.

Intussen stond Jan van Galen geweldig, Wim Louwman remiseachtig, Menno onder druk en André overwegend. Het leek een grote overwinning te worden.

Opeens was het bij Jan van Galen afgelopen. Jan had gewonnen. Dat zette het team om een 3-0 voorsprong. Menno moest kort daarna opgeven. De tegenstander kwam met Dd5+ de stelling binnen om de toren op a8 op te halen. Dat kwam Menno niet meer te boven. 

André had zich inmiddels in de nesten gewerkt. Hij had een pion gewonnen op a5 maar de loper die daar stond hield zijn dame aan het werk op de damevleugel terwijl die hard nodig was op de koningsvleugel. André had toegestaan dat zijn tegenstander een pion op f3 had geposteerd en de tegenstander startte een knappe gespeelde koningsaanval. Het broodnodige Pf5 werd door André gemist een de aanval over de witte velden kon ongestoord door gaan. André moest zijn toren geven om mat te voorkomen en daarna was het snel bekeken.     

Werd het toch nog spannend..

Op bord twee had Wim het betere van het spel. Hij had een vrijpion op e6 en meer ruimte. Zijn tegenstander kwam heel snel in tijdnood. Zo snel dat het de speler van de Sleutelzet gelukkig opviel dat de 10 seconden bonus per zet niet door de klok werd gegeven. De wedstrijdleider werd er bij gehaald en de tijd werd gecorrigeerd. De 32 zetten leverden 320 seconden extra op. En die konden ze goed gebruiken. Een remiseaanbod door Wim werd afgeslagen. En nadat Wim niet zijn vrijpion opgaf om twee andere pionnen op de damevleugel op te halen werd de stelling op de koningsvleugel geopend en ging Wim in de fout. Met allebei minder dan 2 minuten op de klok nam de spanning zo toe dat er volledig uit de heup werd geschoten en niet meer even de rust werd genomen om goed te kijken. Wim viel de vijandelijke toren en pion aan met zijn koning waarna hij een röntgenschaakje om de oren kreeg waardoor zijn toren verloren ging. Na nog enkele zetten gespeeld te hebben gaf Wim op.

Dat is het risico van het vak. Het is pas gewonnen als de tegenstander mat staat of opgeeft..

Jammer, want hier had het team toch echt meer verdiend. Alles is nog mogelijk maar nu wordt het lastig om uit de gevarenzone te komen.