Voelbare spanning in Velp

Hoewel het weer voor de dood en de gladiolen ging, was er voor de wedstrijd Velp 1 – Zutphen 2 nog geen do-or-die-verordening benodigd. Een overwinning zou wel leiden tot drie punten voorsprong op alle andere teams in de tweede klasse d, waarmee een dikke stap richting promotie kon worden afgedwongen.

Het Zutphense team bleek met angst en beven de wedstrijd tegemoet te hebben getreden. Beide sterkhouders van het team dorsten het niet tegen de Velpse kopman op te nemen, die op het eerste bord zat omdat het Velpse vlaggenschip vanzelfsprekend wel de sterkste opstelling koos. Misschien was het mede ingegeven doordat onze man zowel Oving als Kloppers in eerdere partijen al hardhandig tegen het canvas had getimmerd.

De tactische opstelling van Zutphen leek eventjes te werken toen er snel twee nulletjes kwam. Victor op het zesde bord speelde de eerste twintig zetten snel. Terwijl hij zijn tegenstanders in de vorige rondes vlotjes oprolde, nam zijn tegenstander Wilgenhof wel de tijd en vond daardoor de goede zetten. Langzaam maar zeker kwam Victor minder te staan, en toen hij wel fors tijd investeerde was het positionele kwaad al geschied. Wilgenhof speelde op tactiek, Victor miste het bij uitzondering, en moest het punt aan de zwarte poppen afstaan.

Erwin op bord acht had ondertussen een mooie tactische grap in zijn eigen voordeel gemist, en bleef zo een pionnetje achter dat handig werd uitgebuit door zijn vriendelijke tegenstander. Enige Zutphenaren konden het niet laten de tussenstand aan alle borden te komen doorgeven, ook wanneer één onzer aan zet was, maar om deze psychologische oorlogsvoering werd eerder minzaam geglimlacht dan geërgerd gefronst.

Want nu was het de beurt aan Velp.

Martijn had op bord één een eenvoudig avondje. Zijn komische, brabbelende tegenstander wist dat hij geofferd was, en hoewel hij een tijdlang aardige zetten vond, blies Martijn hem dwars door het centrum genadeloos van het bord. Het strategische plan was goed, het rekenwerk diep en correct, en het puntje voor de goeden.

Daarna wist Jan niet verder te komen tegen Kloppers, waar een bloedeloze remise werd overeengekomen terwijl er nog genoeg plannetjes uit te voeren waren. Het standaardplan van wit – zowel c4 als e4 spelen en die als steunpunten gebruiken om dingetjes op d5 neer te zetten – was wederom nogal eendimensionaal, maar Jan had net te laat door dat wit op niets meer dan dat speelde. Een halfje op bord drie, met uitstekende posities op de andere borden. We konden het lijden.

Hans speelde op bord 7 met de zwarte spullen een kritisch variantje, waarbij het lijkt alsof wit ‘t één en ‘t ander heeft, maar als de kracht van de zwarte stukken blijkt moet wit meteen op zijn tellen passen. Zo geschiedde. Het coördinerend vermogen van onze teamcaptain was duidelijk beter. Hij blokkeerde de tactische grappen rustig, bleef uit het witte spel, en won een toren. Even leek het erop alsof wit nog iets op de koning had, maar door een grappig torenoffer van Hans, dat hij al meters van tevoren had gezien, kon hij de andere toren van wit ook ophalen, waardoor hij een volle toren plus dame tegen een dame voorbleef. Dat geloofde Landsheer wel en gaf op.

Hans blies het niet van de toren, maar wel standje gelijk: 2,5 – 2,5.

Op de overige borden was het goed toeven. Eric stond een volle centrumpion voor, en het leek een kwestie van tijd voordat hij zijn zwartgallige loper zou activeren om wat velden van het witte paard af te pakken, om daarna met toren en dame de totaal open koningsstelling van zijn tegenstander op te zoeken. Zo geschiedde het niet. Eric was in tijdnood en ruilde nogal wat af, terwijl hij met zijn koning naar het centrum ging, in plaats van met zijn loper. De koning van zijn tegenstander had nu baat bij de open stelling en kon zomaar naar de damevleugel waggelen terwijl de loper van Eric nog steeds tegen pionnen aan het koekeloeren was. Plots was er een witte vrijpion op de damevleugel en had Eric drie tegen twee pionnen op de koningsvleugel.

De techniek van onze voorzitter bleek in extreme tijdnood beter dan die van zijn tegenstander. Terwijl de pionnen over tafel en de grond vlogen maakte Ruegebrink enkele fouten en kon Eric het puntje bijschrijven. Over de hele partij gezien was dat bijzonder terecht, maar het dubbeltje had de andere kant op kunnen vallen.

Nu konden Erika en René ook remiseren.

René kwam lekker uit de opening en kwam langzaamaan beter te staan tegen Oving. Het was jammer dat hij zijn goede partij niet met winst kon belonen. Want ook het toreneindspel werd actief aangevat, en de e-pion van zwart leek zwakker dan de h-pion van wit. Oving bleef de goede zetjes vinden, was niet voor een kleintje vervaard en had uiteindelijk een comfortabele remise, waardoor het 4-3 voor Het Eerste kwam te staan en we in elk geval de gouden medaille in de klasse zouden blijven, daar we al een wedstrijdpunt voorsprong hadden.
Zoals René was ook Erika uitstekend uit de opening gekomen. Haar witte pion op e6 was een giftige doorn in de zwarte stelling, en toen Blaak zijn koningsstelling opende leek het een kwestie van tijd voordat hij het deksel op de neus zou krijgen. Misschien zette onze jongedame niet actief genoeg door, terwijl er toch wel wat houtjes richting vijandelijke koning wezen. In plaats daarvan wist zwart het pionnetje op e6 weg te snoepen en leek Erika enkel wat positionele compensatie te krijgen. Zwart dirigeerde verdedigers naar zijn koning en probeerde ondertussen Erika’s koning op de korrel te krijgen. Zij deed wat mooie defensieve zetten, waardoor ze in elk geval niet kon verliezen, en ging toen met een fijn kwaliteitsoffer voor de winst. De stelling werd met weinig stukken toch extreem complex, en toen duidelijk was dat de winst voor Velp binnen was, accepteerde ze remise.

Het verlies van Zutphen werd door het team (zowel ons als hun team) sportief opgevat, en door de positieve rivaliteit was het een ouderwets spannend doch gezellig competitieavondje. Die tactische opstellinkjes blijken weer niet te helpen. Velp 1 staat drie punten los en er lijkt niets meer in de weg te staan voor een hernieuwd kampioenschapsfeestje.

Terug naar de eerste klasse, zo die gaat!