Velp 1 laat kans op tweede overwinning liggen

Het waren de structuurtjes die uiteindelijk alle doorslagen geven. Of juist niet, in andere gevallen. Hebben de structuurtjes er dan eigenlijk wel wat mee van doen? Jawel.

De koffie pruttelde nog toen het alleraardigste Zutphense team in De Paperclip verscheen. Uit de opstellingen bleek dat zowel zij als wij op één plaats een invaller hadden, dus daarin ontliepen de teams elkaar niets. Qua rating had Het Eerste echter slechts op twee van de acht borden een voorsprong. Een avondje vechtschaak begon!

Op het achtste bord was de jongste telg enigszins moeizaam uit de opening gekomen. De zware stukken werden geruild, en plots stond Vadim een pion achter. Dat beperkte hem niet, en langzaam maar zeker wist hij steeds dieper in de vijandelijke stelling te geraken, totdat hij een vrijpion op de d-lijn had die hij goed kon ondersteunen met koning en loper. De vrijpion was zo sterk dat een mooie overwinning in de maak leek, maar zijn tegenstander kon het nog net houden. Uit de analyse bleek dat het een erg moeilijke puzzel was, die hoogstwaarschijnlijk voor Vadim gewonnen zou zijn, mits hij de juiste vrijpion zou behouden. Niettemin een prima remise voor de prille debutant,

Bord zeven was voor invaller Wim, die gewoontegetrouw graag gehoor geeft aan een avondje vechtschaak. Hij kreeg een koningsaanval over zich heen in behoorlijk gesloten stelling, en ondernam zelf één en ander op de damevleugel, alwaar zijn tegenstander had gerokeerd. De b-lijn leek een stuk effectiever gebruikt te worden dan de h-lijn van zijn tegenstander, dus dat kon wel eens een verrassing worden. Hoe zuur was het voor Wim dat hij door een overbelasting een stuk kwijtraakte, waardoor hij een hand kon geven.

Brent kwam uitstekend uit de opening, speelde een prachtig middenspel, en won relatief eenvoudig. Met de prachtige zet Pa2, waardoor het enige actieve stuk van de zwartspeler geruild moest worden, begon de instorting der zwarte veste. De pionstructuurtjes (zie je wel, ze komen echt), van zijn tegenstander zorgden voor teveel gaten en daardoor zwaktes in de stelling, terwijl Brent wel structuur aanbracht in zijn pionnen. Het stukkenspel van ons jeugdlid was tot in de puntjes verzorgd, en het punt kon worden bijgeschreven.

Hans speelde op vijf met de zwarte stukken tegen Eric Kloppers, de vrolijke vriend uit Warnsveld, die deze avond niet bang hoefde te zijn dat Hans met arbitraire structuurtjes aan zou komen om het punt binnen te slepen. Nee, Het Eerste schaakt omdat het de mooiste sport ter wereld is, en niet om via politieke wegen puntjes van tegenstanders af te snoepen. Het London System dat Kloppers zo'n beetje altijd met wit speelt, werd niet voortvarend genoeg aangepakt door onze teamcaptain. Zeker toen de zware stukken geruild waren, deed hij enkele koningszetten weg van het centrum die er niet helemaal fris uitzagen. Steeds meer tijdnood kwam op, en Hans wachtte te lang af, terwijl hij wellicht door het centrum had moeten breken, omdat hij immers het loperpaar had. Zijn tegenstander wist via de a-lijn de stelling binnen te dringen, en met extreme tijdnood maakte Hans enkele fouten waardoor hij op moest geven.

Het structuurtje van Erika was een stuk beter dan van haar tegenstander. Een vroeg doorgeschoven vrijpion legde het hele zwarte spel lam, maar ook Erika speelde enigszins te tam door. In plaats van een plan te maken, was ze besluiteloos en kwam er een krimpschaakachtige stelling: de hele eerste rij was leeg met nog alle stukken op het bord! Haar tegenstander was totaal aangekrant, met genoeg zwaktes en aanknopingspunten, maar voelde dat Erika niet hardhandig door durfde te rammen, waardoor hij remise aanbood. Gezien de stand in de wedstrijd moest Erika doorspelen, maar ook dat bracht geen soelaas, en uiteindelijk werd het punt gedeeld.

De opening van René liet te wensen over, maar toen zijn tegenstander uit de theorie was, begon die wat vage en incorrecte zetjes te doen. Langzaam maar zeker kwam René terug in de partij, met een geweldig structuurtje op de velden b6, b7, c6 en c7, dat zelden gezien wordt. Het trucje met de vrijpion zorgde voor ongelijke lopers en een pion voorsprong voor zijn tegenstander, en toen bleek dat René eigenlijk de betere schaker was. In tijdnood wist hij steeds de juiste zetten te vinden, en met een vrijpion op de d-lijn en een veel betere koning, was het nu onze man die de touwtjes in handen had. Zijn tegenstander probeerde door te breken, waardoor René als eerste een dame kon ophalen, en ondanks dat hij al remise door eeuwig schaak had, ging hij op zoek naar het mat, dat er misschien toch ergens geweest moet zijn. Als René meer tijd had gehad, had hij het waarschijnlijk gevonden, maar nu miste hij een zetje en moest hij dames ruilen, waardoor het eindspel met ongelijke lopers helaas verloren was.

Ook Jan schoof zijn witte pion al snel door naar c5, zodat de tegenstander een karrenvracht minuten gebruikte om de stelling te doorgronden. Maar het ging van kwaad tot erger, en terwijl Jan vanaf de zijlijn toekeek hoe de minuten wegtikten, wist zijn tegenstander weinig spectaculairs te vinden. Jan verbeterde zijn stelling met elke zet, had een dreigend pionnenstructuurtje en had meer dan een uur tijdsvoorsprong. Waarom hij dan toch de remise aannam terwijl zijn tegenstander nog maar 17 minuten op de klok had, wist niemand. We waren verbijsterd.
Half puntje voor Jan en de wedstrijd verloren met 4,5.

Kopman Martijn kwam tegen de Zutphense kopman met het loperpaar uit de opening, maar moest tegen zijn natuur enkele malen dameruil aanbieden om een koningsaanval te voorkomen. Zijn tegenstander wilde ook winnen, zodat hij terecht steeds dameruil uit de weg ging, maar hierdoor kwam Martijn nooit in de problemen. Toen de andere zwarte loper ook het ruime sop mocht kiezen kwam de kracht van de stelling van Martijn aan het licht. Een paardzet van zijn tegenstander forceerde dameruil tegen een dubbelpion, maar het loperpaar was oppermachtig. Het stukkenspel van Martijn was beter dan dat van zijn tegenstander, die daardoor ook nog in tijdnood kwam. Via een fijne reeks zetten drong de toren van onze man de witte stelling binnen, en hoewel de Zutphense speler nog knap reddingen vond om zijn structuurtje op de damevleugel te redden, was er geen houden aan. In verloren stelling ging zijn tegenstander door zijn vlag, waardoor het punt kon worden bijgeschreven.

Zodoende werd het 4,5 - 3,5 verlies.
Dat was jammer, want op drie borden had er in elk geval een extra halfje, maar onder omstandigheden zelfs een extra heeltje ingezeten, waardoor er om het kampioenschap had kunnen worden meegestreden. Nu rest ons niets dan de middenmoot, en een felicitatie aan het sportieve team Zutphen 1.