Velp 1 laat de Elster Toren 1 ontsnappen

En dat werd het ook.

Door de ziekte van de kopman van Elst had Wouter van Rijn een betrekkelijk gemakkelijke avond. De invaller werd opgeofferd om op de andere borden te ontzien. Maar dan moet je het op bord één nog wel even doen. Wouter won een pion in de opening en bouwde dit eenvoudig uit. 

Op bord drie speelde Alain van der Velden met zwart op de aanval. Als Alain moet kiezen tussen materiaal of initiatief dan valt zijn keuze vrijwel altijd op het tweede. Hij pakte de open d-lijn met een batterij torens die, doordat beiden lang gerokeerd waren, meteen belangrijk was. In de afruil vergiste zijn tegenstander zich. Afruilen is niet verplicht. Ook niet als er een geïsoleerde dubbelpion dreigt te ontstaan. In plaats daarvan kon Alain met een tussentijdse penning een toren winnen. Positionele chaos die opwoog tegen de materiaalwinst. De tegenstander gaf op.

Jan Schadd trok weer flink ten aanval met de zwarte stukken. De gouden regels van de opening werden op zij gezet. Die regels houden alleen maar op als je de tegenstander snel pijn wil doen. Maar de tegenstander rekende goed door en lokte Jan in de val. De aanvallende zwarte paarden kregen het zwaar en de tegenstander had de teugels stevig in handen. Het was niet te beteugelen voor Jan. Hij gaf op.

Rik Tichelman kwam met de zwarte stukken niet lekker uit de opening. Op bord zeven mocht je verwachten dat hij zijn kwaliteiten kon botvieren. Daar kwam het niet van. De stukken stonden niet lekker en en ging alleen maar achteruit. Dat punt was ook voor Elst.

Halverwege de avond was het 2-2. Al onze zwartspelers waren al klaar. De winst moest komen van de witspelers. 

Op bord twee speelde Vadim van Kuijk een puike partij. Met veel ruimteoverwicht zette hij zijn tegenstander volkomen klem. Het kon dan ook niet anders dat Vadim dit naar winst zou voeren. En dat deed hij.

Op bord vier speelde Hans van Capelleveen een ontspoorde Scandinaviër. Hans koos er voor snel de gebaande paden te verlaten. Als jeugdleider/teamleider duurde het een minuut of dertig voordat hij de rust weer in zijn hoofd kreeg. Vanaf dat moment vocht hij zich terug uit een mindere positie naar een gelijke positie. Met f4 werd er complexiteit in de stelling gebracht. Met bosjes kandidaatzetten is het moeizaam kiezen. Hierin maakte de tegenstander de verkeerde keuzes en verbruikte hij veel tijd. In de tijdnoodfase gaf hij de kans om mat in twee te geven. Die kans liet Hans niet voorbij gaan.

Aan hat laatste bord vocht Eric de Winter voor een gelijke stelling. Hij ging een slecht eindspel in en kon het ook niet meer keepen. 

Als laatste was René Kniest aan het werk op bord zes. Hij hoefde in een 4-3 stand alleen maar remise te halen. Hoewel hij onder druk stond leek hij de mogelijkheid om een stuk te winnen. Achteraf gaf hij aan hij het te riskant vond maar misschien wel had gemoeten. Na afruil kreeg de tegenstander een vrijpion die René niet voldoende afstopte. Zijn koning kwam in een matnet en de promotie kon door de tegenstander worden afgedwongen. Tijd om op te geven.

En zo werd het toch nog een 4-4 gelijkspel. 

Wel beiden een matchpoint. Het is een begin..