Gehavend Velp 1 strijdt er voor

Op dinsdag 12 januari stond Theothorne 1 op het programma Een tegenstander waar twee jaar geleden nog meet moeite met 4,5 – 3,5 van gewonnen werd. Doordat twee belangrijke spelers in de week voor de wedstrijd ziek werden, ging een verzwakt team op pad naar Dieren.

Gelukkig konden er twee goede invallers worden gevonden en ging een team richting Dieren dat gelijkwaardig was aan het team van Theothorne.

Uiteraard speelde Martijn Boele aan het eerste bord. Hierbij bleek dat Martijn duidelijk een maatje te groot was voor zijn tegenstander. Hij stond al snel beter en won materiaal.

Op bord twee speelde teamleider Hans van Capelleveen die zich opofferde en de plaats in nam van een van de zieken. Hij verdedigde taai.

Op het derde bord speelde René Kniest, die twee borden was opgeschoven van wege de zieken. Hij had meer ruimte op het bord en bouwde rustig aan een goede stelling.

Op bord vier nam Eric de Winter de tegenstander op de korrel. Het was even puzzelen via welke open lijn hij de aanval moest doorzetten, maar dat hij beter stond kon iedereen wel zien.

Op het vijfde bord speelde de eerste invaller: Brent van Dusseldorp. Ooit zelf lid van Theothorne Nu spelend voor de Velpse Schaakvereniging. Brent kwam geweldig uit de opening. Stond zeer actief in het middenspel.

Menno Potjer deed zijn invalbeurt op bord zes. Met de zwarte stukken leek hij het beste spel te hebben op de damevleugel.

Victor Tichelman liet vanaf de opening zien ie de betere schaker was. Hij kwam goed uit te opening en bouwde het voordeel langzaam uit.

Op het achtste bord speelde Erwin Velders zijn potje schaak. Hij wist geen voordeel te creëren en halverwege de avond gingen bede spelers met een half punt naar de kant.

Alle andere borden waren nog in strijd verwikkeld. Martijn stond inmiddels een stuk voor. Brent stond een pion. Alle anderen stonden gelijk of beter. Het leek spannend te gaan worden. Maar soms gaan zaken toch sneller en ander dan je verwacht. Victor wist zijn partij inderdaad snel naar zich toe te trekken. Menno maakte remise. Martijns tegenstander zag het niet meer zitten en gaf op.

Brent behandelde het eindspel niet goed en zag zijn pionnen opgegeten worden. Hij verloor helaas.

Gelukkig wonnen Eric en René waardoor de winst binnen was. Als laatste zat Hans nog te zwoegen. Hij reageerde verkeerd op het foutieve offer van zijn tegenstander. Een tussenzetje had hem kunnen redden. In plaats daarvan sloeg Hans, gedongen door zijn tijdnood, direct terug. Na nog een aantal mindere zetten kon hij opgeven. Natuurlijk baalde hij van zijn eigen nederlaag, maar de blijdschap van de teamoverwinning maakte dat ruimschoots goed.

“I love it when a plan comes together”