Velp 1 onderuit in OSBO-Cup

Op zaterdagmiddag 4 maart toog een viertal van de VSV naar Voorst, om aldaar de bekerwedstrijd te spelen. In de prachtige auto van chauffeur René, die zijn Porsche had thuisgelaten, werd er amicaal gebabbeld. Jan vond het uitstekend om 's middags te spelen, omdat hij dan om vijf uur aan de borrel kon, en Erika en Martijn maakten weddenschapjes over de opstelling van Voorst.

Waar normaliter de voetbalkantine het decor is voor de schaakwedstrijden van de Voorster Schaakclub, waren ze nu uitgeweken naar een bedrijfskantine in het achterveld. Het landelijk gelegen bedrijf moest bereikt worden over smalle wegen, weliswaar verhard, maar René reed toch regelmatig met één been in de goot.

We werden hartelijk welkom geheten in een kantine die opmerkelijk sfeervol, uitstekend geïsoleerd en vooral lekker stil was. Het zonnetje scheen, de lente was in aantocht, een boerderijkat waste zich op de motorkap, en tegen de bosrand ontwaarde Martijn het eerste hertenjong. Een prima middagje om te schaken!

De loting wees uit dat Velp met de witte stukken mocht spelen op de oneven borden, en toen de wedstrijd begon werd duidelijk dat Voorst voor een tactische opstelling had gekozen. Erika kreeg hiermee toch gelijk. Omdat het tegenwoordig schering en inslag is, stelde Jan voor om teams te verplichten de opstelling op rating te doen. Dat is bij de jeugd al vaker gemeengoed.
Velp speelde zoals altijd in de sterkste opstelling.

Op bord vier kreeg Jan met zwart openingsvoordeel, wat uiteindelijk resulteerde in stukwinst. Op de heenweg had Martijn hem nog gewaarschuwd dat hij met zo'n materiële voorsprong absoluut moest winnen, maar hij liet zich afbluffen naar eeuwig schaak. Dat had hij nota bene juist zelf onlangs in een snelschaaktoernooi tegen een Internationaal Meester gedaan.
Helaas, een zeker puntje toch remise.

Op het derde bord kreeg René als opening een leeuw tegen, enigszins gemeengoed binnen de Voorster gelederen. De reden waarom deze opening op hoger niveau niet meer gespeeld wordt is evident, en ook René kwam prima uit de opening. Met gesloten centrum hadden beide kanten een slechte loper, maar omdat René meer ruimte had, en de loper kon gaan omspelen naar de koningsvleugel, leek hij het beste van het spel te hebben. Plots was de partij voorbij: René had een rekenfout gemaakt, wat hem enkele pionnen kostte op diezelfde koningsvleugel, en moest opgeven. Een flinke tegenvaller.

Op bord twee speelde Erika tegen de op papier sterkste speler van het Voorster team. Daar was niet al teveel van te merken, want Erika bleef ruim binnen de remise-marge, en stond op een bepaald moment waarschijnlijk wel wat beter. Een Engelse partij transponeerde naar een Maroczy, en de te open stelling van wit gaf genoeg aanknopingspunten. Het kostte Erika echter veel tijd - wat misschien het niveauverschil duidde -, en toen ze al op de tien seconden toegevoegde tijd speelde, begon plotseling de klok waarmee zij speelde te piepen. Nuja, piepen, het was een soort loeien. Hoewel we op een bedrijfsboerderij te gast waren, was er geen koe te zien, en het leidde tot wat commotie.
Omdat Voorst zo tof was geweest zelfs een wedstrijdleider te regelen, werd er wat overleg gepleegd hoe dit op te lossen. Besloten werd om Erika twee minuten tijd te geven, en door te spelen. Ondanks deze elegante oplossing, kon Erika met zo weinig tijd en de afleiding geen vuist meer maken. Een nul voor haar, waarvan ze flink baalde, en de wedstrijd al verloren.

Op het eerste bord had Martijn ook een tandeloze leeuw tegen gekregen. Het eendimensionale spel van zijn tegenstander, die door onze kopman al tweemaal eerder overtuigend was verslagen, was steeds net genoeg om combinaties niet te laten slagen. Martijn bleef speuren en rekende meerdere varianten uit die tot mat leidden, maar ze pasten steeds net niet in elkaar:

Bij de eerste mindere zet van Martijn was zijn tegenstander er terecht als de kippen bij om een pionnetje te winnen. Die won Martijn enkele zetten later weer terug, vanwege de slechte pionstructuur van zijn tegenstander, maar het zwarte paard, dat de hele partij levenloos op f8 was begraven, wist via een schaakje nog een pion buit te maken. Dat dit binnen de remisemarge bleef was dankzij de veel betere koning van Martijn, en de loper die het paard domineerde.
De niet-meer-hoeven-noteren-fase brak aan, en toen bleek het krachtsverschil tussen de twee al snel. Martijn won de pion terug, wist een tweede pion buit te maken, dreigde enkele malen mat, en begon met zijn vrijpion naar de overkant te wandelen. Dit werd zijn tegenstander teveel. De eerste en tweede directe winst miste onze man nog, maar bij de derde was het meteen over en uit.

Het was jammer dat de doorgaans aardige tegenstander van Martijn achteraf zijn gelijk probeerde te halen over de partij. Dat had hij na hun eerdere partijen ook al gedaan, en Martijn ontkrachtte dus zijn woorden, waarop zijn tegenstander zei geen discussie te gaan voeren, terwijl hij die zelf begonnen was. De voorzitter van de Voorster Schaakvereniging, die ook was komen aanwaaien, wist de spanning met zachte hand op te lossen door te zeggen: "Tja, met schaken is het heel simpel, degene die de laatste fout maakt verliest."
En daarmee was de kous af.

Velp verliest onnodig maar wel verdiend van Voorst in de OSBO-Cup.
Eindstand Voorst 1 - Velp 1: 2,5 - 1,5.

Handen werden geschud, en Voorst mag door in de beker.
Wij hopen dat ze die dan ook maar meteen mogen winnen!