Bij het graf van Aljechin

(door Eric de Winter)Een quizvraag voor de jeugd: wie was Alexandr Aljechin? De ouderen onder ons horen het te weten. Hij werd in 1927 wereldkampioen schaken door verrassend de Cubaan José Raúl Capablanca te verslaan. In Nederland kennen we hem beter van een nederlaag, namelijk die in 1935 in de WK-match tegen Max Euwe. Euwe werd daarmee de tot nu toe enige Nederlandse wereldkampioen. Dat resultaat zorgde voor een enorme feestvreugde en een geweldige opleving van het schaken in Nederland. Helaas bleef Euwe maar kort wereldkampioen, tot de revanchematch in 1937 waarmee Aljechin de titel heroverde. Hij behield die titel tot aan zijn dood in 1946.Bij onze recente voettochten in Parijs (5-12 mei) bezochten we niet alleen de beroemde begraafplaats Père Lachaise (Chopin, Bizet, Piaf, Wilde, Morrison) maar ook die van Montparnasse, waar ook beroemdheden hun laatste rustplaats vonden (Sartre, De Beauvoir, Zadkine, Brancusi, Ivens). Ook Alexandr Aljechin ligt hier begraven. Door de wereldschaakbond is een fraai monument, inclusief schaakbord, bekostigd om dit mogelijk te maken. Het leek me wel gepast om het op de foto te zetten, per slot van rekening heb ik ook aan het graf van Bobby Fischer gestaan! Het is natuurlijk leuker om levende legenden te ontmoeten. De oudste wereldkampioen die ik heb gezien is Michael Botwinnik toen ik aan een van de beroemde V&D simultaanseances in Nijmegen meedeed. Ik speelde zelf niet tegen de grote Botwinnik, maar mijn vader wel. Helaas miste die een goede winstkans en verloor nog … Mijn vader kan ook nog steeds enthousiast vertellen over de euforie die ontstond toen Euwe wereldkampioen werd! Vele jaren na het aanschouwen van Botwinnik ben ik een keer kort bij Boris Spasski thuis geweest, die toen in Parijs woonde!