Terug uit IJsland: 8 uit 8

In zekere zin is dat mijn reële score. Vanaf het eerste toernooi in het fameuze ‘Harpa’, het nieuwe concert- en conferentiegebouw aan zee met uitzicht op de besneeuwde toppen aan de overkant van de baai, heb ik alle acht Reykjavík Opens gespeeld. Alle acht waren zeer de moeite waard, vandaar de kop boven dit bericht. Telkens nieuwe mensen ontmoet, maar inmiddels natuurlijk ook een groot reüniegehalte. Deze keer heb ik bijvoorbeeld de hand geschud van Arkady Dvorkovich, de vorig jaar gekozen president van de wereldschaakbond (FIDE).

De FIDE heeft vanaf de oprichting in 1924 zeven voorzitters gehad, ik heb er nu vijf gesproken van wie drie redelijk tot goed gekend. Verreweg het best Fridrik Olafsson, die me deze keer nog een fantastische privérondrit bezorgde. Het is geen toeval dat ik nog steeds graag in IJsland kom. Die wens koesterde ik al vóór mijn periode in de FIDE, die maar kort heeft geduurd, namelijk nog geen vier jaar.

Het toernooi startte voor mij zeer stroef, dat heb ik eerder gemeld. Nadere analyse leert dat ik de partij in de derde ronde tegen de Brit Chris Rice (rating 2026) had kunnen winnen en in het verre eindspel nog remise had kunnen houden. Helaas, maar eenvoudig was het niet, mede door tijdnood. Toen ik daarna van een negenjarig meisje verloor stonden wat mijn prestaties betreft alle seinen op rood. Ik wist toen nog niet dat ik alleen nog maar kinderen als tegenstander zou krijgen. Ik heb totaal niks tegen het spelen tegen (jonge) kinderen maar een mix zou ik plezieriger vinden. Dan weet je ook een beetje of de rating betrouwbaar is, met opkomende jeugd is dat buitengewoon onzeker. Daarna ging het een beetje beter en scoorde ik nog 3 uit 5 waarmee het totaal dus op 4 uit 9 kwam. Een score die ik zo’n beetje jaarlijks haal. Jammer genoeg heb ik de laatste ronde tegen een jongen met een rating van 2003 nog de winst laten liggen, wederom tijdnood. In de slotstelling stond ik nog wel duidelijk op winst maar ik ‘durfde’ niet verder alleen op increment te spelen. Ik ken mijn eigen reputatie van het verknoeien van mooie stellingen maar al te goed!

Van de Nederlanders eindigden zowel Erwin l’Ami, Jorden van Foreest en Robby Kevlishvili op 6,5 punt, een halfje achter de leiders. Henk-Jan Visser scoorde er 5, de broers Bas en Erik van de Plassche eindigden op 5 resp. 4 punten en ook Dirk Sikkel haalde er 4.

Er is ook altijd een leuke competitie tussen de huisgenoten in ons ‘Guesthouse Butterfly’, elk jaar vol met schakers en af en toe een verdwaalde toerist. GM Andrew Tang (2501) uit de VS en IM Kassa Korley (Den/VS, 2440) haalden fraai 6,5 punt; IM John Pigott (Eng, 2384) 6 punten, Oliver Bewersdorff (Dui, 2261) en Henk-Jan Visser (Ned, 2269) 5,5 en Jon Olav Fivelstad (Noo, 1883) en Eric de Winter (Ned, 1714) 4 punten.

Bij de vierpunters was er eentje met een rating boven 2200, zes hadden 2100+ en nog twee 2000+. Dit om maar aan te geven dat het een sterk bezet toernooi is en ik met mijn bescheiden vier punten niet helemaal uit de toon val. Die nederlaag tegen dat meisje heeft me wel veel rating gekost. Maar ik ben inmiddels ‘recordhouder buitenlandse deelnemer’, ook wat waard.

Eric de Winter