Reykjavik 2015: om nooit te vergeten

(Door Eric de Winter) In mijn eerste bericht over het Reykjavik Open was ik al erg enthousiast. Dit enthousiasme is alleen maar groter geworden. Mijn partijen zijn (met uitzondering van die van de laatste ronde) terug te vinden op chess-db.com en/of chessgames.com. Zo snel gaat dat tegenwoordig. Die zal ik hier niet herhalen. Ik wil er wel een paar woorden aan wijden. Nieuw voor mij waren de Sofia Rules: remise aanbieden vóór de 30e zet is verboden, tenzij de wedstrijdleider toestemming geeft op grond van bijvoorbeeld herhaling van zetten.1e ronde met wit tegen IM David Cummings uit Canada, rating 2345 (verschil 569). Al direct een opmerkelijk moment als hij inslaan op c6 toelaat. Ik vertrouwde het voor geen meter, hij is een IM en zwart krijgt een enorme voorsprong in ontwikkeling. Na afloop zei Cummings dat het inderdaad slecht is om te slaan. Bij de prijsuitreiking noemde hij onze partij een crazy game. Na de 18e zet heeft zwart stevig grip op de damevleugel maar zijn koning staat in het midden. Dat was zijn fout, zei David na afloop. Na zwarts 26e zet had ik het gevoel dat het niet te redden was, anderzijds moet hij het maar laten zien. Bij mijn volgende zet Td2 moet je wel even hebben uitgerekend dat dit kan. Na de 31 zet moet ik proberen mijn stukken te activeren. Zwarts 33e zet kan je in paniek brengen maar zo heel vreselijk blijkt het niet te zijn al kun je het gemakkelijk verkeerd doen. Na de 37e zet heb ik tijdnood en moet ik heel erg opletten. Na mijn 42e zet droomde ik van winstkansen! Op de 43e zet zou ik met Dd2 in een vreselijke valkuil vallen, dan volgt namelijk Txg3. Bij de 52e zet kreeg ik het idee dat het houdbaar was geworden maar hij bleef me natuurlijk nog een poosje op de proef stellen. Maar na de 63e zet ziet hij het ook niet meer: eeuwig schaak. Ik was uitgeput en opgelucht tegelijk.De 2e ronde zwart tegen Johannes Haug uit Noorwegen (2339). Niet naspelen svp. Een ongelooflijk dom potje van mijn kant. a6 is te passief. Opmerkelijk en geestig was wel zijn manoeuvre 7. Lf1-d3 en 9. Ld3-f1 … Ik liet vervolgens welwillend mat of groot materiaalverlies toe.Ik kon me ’s middags direct revancheren tegen Pall Thorsson, een IJslander met een IJslandse rating van 1634. Geen internationale rating dus ik heb er niks aan qua ratingwinst. Ik moet zeggen dat deze partij langs diepe afgronden ging nadat ik veel te onvoorzichtig 13. Pf5 speelde. Eerst had h3 gemoeten (en na eventueel .. g4 een veldje verder naar h4). Het slaan daarna op b7 is vermoedelijk totaal onverantwoord. Ik denk dat een engine me hier zou vernietigen. Het eindspel met toren tegen twee stukken is eigenlijk wel weer erg grappig!Op naar ronde 4 met 50 procent in de tas. Jon Arni Halldorsson, IJsland, 2150, ook geen weakie. Deze partij terugkijkend zie ik bijna alleen maar keeperswerk. Ik heb alles tegen weten te houden en had met 46 .. Pxf5 nog praktische winstkansen gekregen ook. Maar de pijp was leeg en ik was daarom tevreden met remise tegen deze qua rating veel sterkere speler: 2 uit 4. Vooraf hadden we een adembenemende excursie gemaakt in een ruig winterlandschap. We kwamen langs het oude parlement Thingvellir, het terrein van Geysir (waar één geiser elke paar minuten heet water en stoom zo’n 15 meter de lucht in spuit), de gouden waterval Gullfoss, gehuld in ijs en sneeuw, het graf van Bobby Fischer en tenslotte het Bobby Fischer centrum. Vanzelfsprekend liep de reis vertraging op maar we waren op tijd terug om te ontdooien en de partij te spelen.Ronde 5: de Nederlander Yuri Eijk uit Zaandam, rating 2062. Een beetje jammer als je in Verweggistan tegen een Nederlander wordt ingedeeld. Ook dit werd een boeiende partij waarin ik koos voor de dood of de gladiolen. In het begin lijk ik de gladiolen te plukken maar hij doet zijn zetten niet zonder idee. Ik kwam weer in een moeilijk eindspel dat ik secuur moest verdedigen. Kennelijk deed ik het in zijn ogen secuur genoeg. Hij had een pion kunnen winnen, had dat wel gezien maar dacht niet dat het voldoende zou zijn. Aardige gozer wel trouwens!Vervolgens een geruisloze nederlaag tegen de Noor Gunnar Stray, rating 2065. Zwakker werden ze dus niet, deze stevige indeling is veroorzaakt door de remise in de eerste ronde. De te passieve zet c6 had c5 moeten zijn. Dat weet ik wel maar soms doe je het toch. In deze partij tekent zich het verschil tussen een 2000+ en een 1800- speler duidelijk af, hij heeft me netjes gekraakt en ik heb geloof ik nergens tegenspel gehad.Het vordert. De volgende Gunnar moest ik dan maar pakken: Gunnar Runarsson uit IJsland, met 2049 nauwelijks minder in rating dan de voorgangers. Soepel is het niet gegaan, maar het was wel een heel spannende partij. Ik vond dat ik steeds beter stond totdat hij met 33. .. f5 zijn tegenkans greep wat me een beetje van mijn stuk bracht. In plaats van 44. g5 had ik volgens de kenners Pg3 moeten spelen. Toen ik even later wel mijn paard op g3 had gestald had hij dat er waarschijnlijk af moeten slaan met onduidelijke gevolgen. Nu raakte hij het spoor bijster en gaf een stuk voor een pionnenwals die er niet echt kwam. Iedereen was blij met mijn overwinning (ik zelf niet minder!) omdat deze knakker veel te lang doorspeelde in glad verloren stelling. Alleen daarom al verdiende hij te worden verslagen.Terug op 50%, wie had dat durven denken. Maar de volgende twee partijen gaat het mis. Over mijn ultrakorte nederlaag tegen de Fransman Gregory Lux (2065 maar weer eens) is best veel te zeggen. Hij gaf toe zijn kwaliteitsverlies te hebben overzien. Helaas werd dat een zet later overschaduwd door een afzichtelijk aftrekschaak. Maarrrr, had ik de dame op a4 losgelaten in plaats van op b5 dan was de zaak allerminst duidelijk geweest ondanks een groot optisch overwicht voor wit. Ik kan bijvoorbeeld direct de kwaliteit teruggeven op c2. Ik moet wel toegeven dat in de uitgebreide analyses achteraf wit wel bijna steeds won.De Zweed Peter Korning (rating 1944) excuseerde zich na afloop voor zijn overwinning, dat maak je niet veel mee. De cruciale zetten zijn mijn 17e en 18e. De 17e vond ik sowieso te leuk om hem niet uit voeren … De 18e had vervolgens Lxf7 moeten zijn. Dat had ik wel gezien en ik dacht eeuwig schaak te hebben. Ik wilde meer en misschien kon dat wel met tóch Lxf7 en een vrij snel g4 daarna. Een zeer scherpe stelling. De computer zal er niet meer dan een fractie van een seconde over doen maar achter het bord was dit niet allemaal uit te rekenen. Er heeft heel wat ‘hoog Elo-volk’ naar gekeken en die waren het daarmee eens.Helaas terug naar een reële score van 3½ uit 9. De laatste ronde tegen een oude bekende, althans uit de toernooien in Reykjavik, de sympathieke Amerikaan Michael Murray. Iets ouder dan ik, een stevige rating van 2008 toch. Af en toe lunchten we samen. Het begin van deze partij ging crescendo maar ik had vervolgens denk ik mijn koning naar de damevleugel over moeten brengen waar hij weinig gevaar te duchten had. Ik ging de andere kant op waarna ik een vervaarlijke aanval over me heen kreeg. Later vertelde Mike me dat hij me had kunnen crushen maar dat heeft hij gelukkig niet achter het bord gevonden. Over de hele ambiance heb ik al in mijn eerste bericht geschreven, het was grandioos. Wie weet ga ik volgend jaar voor de vijfde keer op rij, maar dat is nog ver weg. Een eigen fotoselectie staat op de website Schaaksite.nl, onder Nieuws, Overig Schaaknieuws (twee verslagen, resp. 21 maart en 24 maart).