Jan en Eric in Deens seniorenschaaktoernooi

Van 15 tot en met 21 oktober hebben we (Jan Schadd en Eric de Winter) meegespeeld in het ´LARSENs Nordjyske Mindeturnering 2012´. Een seniorentoernooi voor zestig-plussers waaraan ook lokale spelers van alle leeftijden mochten meedoen. Het toernooi werd gespeeld in Aalborg, de tamelijk noordelijk gelegen vierde stad van Denemarken. Meteen twee verrassingen: er gaan elke dag twee rechtstreekse vluchten van Schiphol naar Aalborg en terug, iets meer dan een uurtje vliegen. Dit had voor ons allebei de voorkeur boven rijden, het is toch zo´n 800 kilometer van huis. De tweede verrassing was Aalborg zelf: een uiterst levendige stad met een oud centrum en veel historie, waar je misschien een wat saai provinciestadje zou verwachten. Jan zat in een hotel, ik in een Bed&Breakfast, allemaal op gemakkelijke loopafstand van stadscentrum en speelzaal. Er werd gespeeld in één groep, zeven ronden volgens een aangepast Zwitsers systeem met het tempo 90 minuten voor 40 zetten, daarna 30 minuten voor de rest van de partij, PLUS 30 seconden per uitgevoerde zet vanaf zet 1. Dit Fischertempo in diverse varianten komt steeds meer in zwang. Een aantal spelers was uitgenodigd onder wie vier grootmeesters: de IJslander Fridrik Olafsson, de Duitser (voormalig DDR-topper) Wolfgang Uhlmann, de Kroaat (voormalig Joegoslavië) Miso Cebalo en de Rus (voormalig Sovjet-Unie, er is veel veranderd!) Oleg Chernikov. De oudste deelnemer was de 85-jarige Oostenrijkse IM Andreas Dückstein. Het toernooi werd overtuigend gewonnen door de Deense IM (Deens kampioen in 1979, 1982 en 1995) Jens Kristiansen.   Het idee om mee te gaan doen ontstond dit voorjaar in Reykjavik, waar een aantal Denen onder wie Jens, het appartementencomplex deelden met Ria en mij. Dat schept een band. Het spreekt vanzelf dat ook het weerzien met Fridrik en zijn vrouw weer bijzonder plezierig was. Het werd allemaal reuze gezellig en we kijken terug op een mooie week. Dat kwam ook door de extra evenementen die waren georganiseerd: een avond waarbij Olafsson, Dückstein, Sloth (voormalig wereldkampioen correspondentieschaak), Cebalo en Kristiansen herinneringen ophaalden aan natuurlijk vooral Bent Larsen, maar ook aan Bobby Fischer. Verder een ontvangst in het oude gemeentehuis (det gamle radhus), een gezamenlijke maaltijd en een gezamenlijke afscheidsborrel. De organisatie zorgde ook voor vrijkaartjes naar diverse musea en naar de dierentuin. Verrassend genoeg zijn Jan en ik samen naar de dierentuin gegaan met voor mij als mooiste attractie een paar ijsberen (volgens mij zie je die nauwelijks nog in Nederland maar ik kom niet vaak in de dierentuin).   Er is ook nog geschaakt. Gemakkelijk was dat niet, Jan was vooraf ingeschaald op nummer 45 en ik op 49 van de 61 deelnemers. Er waren 35 deelnemers met een rating boven de 2000. We kwamen allebei uit op 3 punten, maar Jan had verreweg de sterkste tegenstand. De gemiddelde rating van zes van zijn tegenstanders (onder wie Dückstein) was 2108, de zevende was beduidend zwakker. Ik leed vier nederlagen tegen spelers met een gemiddelde van 1997 en won drie partijen, maar het moet gezegd die waren tegen aanmerkelijk zwakkere tegenstanders. Het gevolg is dat Jan ratingpunten heeft gewonnen en ik verloren.   We moeten nog wat laten zien natuurlijk. Eerst Jan Schadd die met zwart een opmerkelijke overwinning vanuit verloren stelling boekte tegen Poul Erik Norgaard Olesen (rating 2053):   1. e4 e6 (Jan speelde kwam in het begin zowel met wit als met zwart steeds in Franse partijen terecht); 2. d4 d5; 3. Pc3 Lb4; 4. Ld2 dxe4; 5. Dg4 Pf6; 6. Dxg7 Tg8; 7. Dh6 Dxd4; 8. 0-0-0 Dxf2; 9. Ph3 Dd4? (Df5 moet); 10. Lg5 Lxc3; 11. Txd4 Lxd4; 12. Lb5 Ld7; 13. Lxf6 Tg6; 14. Lxd7 Pxd7; 15. Dxf4 Pxf6; 16. Dxc7 Pd5; 17. Dxb7 Td8; 18. g3 e5; 19. c4 Tb6; 20. Dxa7 Le3; 21. Kd1 Pf4; 22. Ke1 Pg2; 23. Kf1 Tf6 wit geeft op, de dame is met forse rente terugverdiend.   Het is moeilijk van mezelf iets moois te laten zien, hoewel ik in het algemeen niet ontevreden was over mijn partijen. De overwinningen waren te gemakkelijk. Maar goed, één fragment uit de partij tegen Alexander Torp Jorgensen (met wit), een jongen met een rating van 1636. We beginnen in de stelling: Wit: Kc1, Dd2, Td1 en h1, Lf1, Pc3, pionnen a3, b2, c2, e4, f3, g5 en h4 Zwart: Kg7, Da5, Ta8 en b8, Le6, Pd7, pionnen a6, c6, d6, e7, f7, g6 en h5   Wit speelt 17. Dd4 en denkt waarschijnlijk dat Pe5 niet kan, maar: Pe5; 18. f4 c5; 19. Da4 Db6; 20. b3 (fxe5 leidt tot een catastrofe na Dxb2; 21. Kd2 Lb3; 22. Da5 of Dd7 Lxc2) Ld7; 21. Pd5 Dd8 en na nog een paar zetten vond wit het welletjes. Zijn dame is gevangen.   Een leerzame nederlaag leed ik tegen de Zweed Weine Nilsson (1975) waar ik in het begin dacht zo voortvarend te werk te gaan. Ik had wit: 1. Pf3 Pf6; 2. c4 d6; 3. d4 Lg4; 4. Pc3 Pbd7; 5. e4 c5; 6. d5 Pe5; 7. Le2 Pxf3; 8. gxf3 Lh5; 9. Da4 Pd7; 10. Lf4 Db6; 11. 0-0 g5; 12. Lg3 Lg7; 13. e5 Db4; 14. Dxb4 cxb4; 15. Pb5 Pxe5; 16. Pc7 Kd7; 17. Pxa8 Txa8; 18. Kg2 Pg6 (wit heeft een kwaliteit maar het staat verre van prettig; Tb1 kan niet wegens f5 en de zwartveldige witte loper staat voorgoed buitenspel); 19. Ld3 Lxb2; 20. Tb1 Lc3; 21. Tfc1 b6; 22. Tc2 (misschien had Lf5 e6; 23. dxe6 fxe6; 24. Lg4 nog enige verlichting gegeven) Tc8; 23. a3 a5; 24. axb4 Lxb4. Zwart beschikt over alle troeven. Het beste was nu waarschijnlijk 25. Txb4 axb4; 26. Tb2. Ik deed dat niet en uiteindelijk was het zwarte stellingsvoordeel te groot en besliste feitelijk de vrije a-pion. Na een zet of tien dacht ik alle troeven in handen te hebben, ik had het ongetwijfeld beter kunnen doen maar had na afloop sterk de indruk dat de schijn me had bedrogen. Jan heeft al geboekt voor Reykjavik in februari 2013. Daar ben ik in dit voorjaar geweest en als het mogelijk is ga ik in februari ook weer. Dat is weer een heel ander toernooi met één grote groep, een aantal wereldtoppers, vele nationaliteiten en in een bijzonder land, in het prachtige concert- en conferentiegebouw Harpa. Eric de Winter