P3 R29 Interne Competitie 2018-04-20

Op de warmste 20 april ooit gemeten, spraken enkele schakers met weemoed aan de bar over een maand voordien, toen er nog geschaatst werd op de plassen. Daarna werd er fluks overgegaan tot de orde van de dag, en de ts ingeruild voor de k.

Niet omdat de dag zo bijzonder was, want de gezwinde opwarming van de aarde zal de komende jaren helaas nog veel records gaan breken, maar omdat we het lekkerste voor het eind bewaren, houden we in dit verslag geen bordvolgorde aan, zoals de verwende lezer gewend is.

Op het derde bord moest er weer eens een hanenduel worden uitgevochten. Vader en oudste zoon Van Kuijk werden door de onverbiddelijke rekenmachine aan elkaar gekoppeld, en mochten het uitvechten op de vierenzestig velden. Het werd een interessante partij, waarbij Julian met de zwarte stukken een klein voordeeltje verkreeg, net na de opening. Maar Pa André, die zich steeds vaker voorbijgestreefd voelt door vooralsnog minder grote, maar als kool groeiende Kuijkens, wil daar nog steeds niet echt aan meewerken. De lichte stukken werden geruild, en een eindspel ontstond met voor beiden een toren en een dame, plus een vrijpion. Die van Julian was verder verwijderd, maar hij vergat te doen waar vrijpionnen goed in zijn: naar de overkant lopen. André maakte handig gebruik van de open koningsstelling, en versloeg zijn oudste zoon in het eerlijke gevecht. Voor het laatst..?

Direct naast hen zat op bord vier de jongste telg zetjes te doen tegen Rick, die stevig vooruitgaat de laatste tijd. Dat liet hij ook zien tegen Vadim, want met zuiver spel bleef de positie steeds in balans. Het enige kleine voordeeltje was de half-open h-lijn, die in bezit was van Vadim. De zware stukken en de lopers werden afgeruild, waardoor er een dubbel paard eindspel overbleef, met voor beiden meer dan een handvol pionnen. Vadim probeerde alles, inclusief chemische oorlogsvoering, en kon nadat drie schakers de slappe lach hadden overwonnen, eindelijk eens een pionnetje winnen. Dit was genoeg voor de overwinning.

Achter hen zat Pepijn tegen Jan Stuut te schaken. Pepijn had met de witte stukken een prachtige aanval opgezet, waarbij hij waarschijnlijk geheel correct een stukoffer op de zwarte koningsstelling uitvoer. Helaas voor hem maakte hij een strategische fout, door een aanvaller te laten ruilen. Jan was er als de kippetjes bij om zijn koning in veiligheid te brengen, en de aanval over te nemen. De zware stukken vielen de stelling van Pepijn binnen, en hij kon het mat niet voorkomen. Weer een interessante partij, waarvan de heren kunnen leren nog wat beter op de veiligheid van hun stukken te letten.

Op het eerste bord was de Grote Rekenmachine niet van zins de spanning al op te geven. De nummer twee en drie in de stand moesten van hem eerst maar eens de degens kruisen, voordat de nummer een positie kon worden bevochten. Eric speelde met de witte stukken tegen Martijn, die deze partij moest winnen om kans te behouden en clubkampioenschap terug te pakken. Na een vaag bekende, maar daarna experimentele opening, leek Martijn al snel het beste van het spel te gaan krijgen, maar de ruimte die Eric had vergoelijkte zijn inactieve stukken, en het duurde een tijdje voordat Martijn zijn stukken kon herpositioneren. Doordat Eric alle centrumpionnen naar voren had geschoven, en lang gerokeerd had, beukte Martijn de damevleugel open. Terwijl Eric met zijn koning een veilig heenkomen probeerde te vinden, kwam de verborgen kracht van de zwarte stukken, die de veiligheid op de koningsvleugel hadden gegarandeerd, nu in een handvol krachtzetten naar de oppervlakte. Eric wist het tij nog lang te keren, maar toen het erelid in tijdnood zwaar materiaal ging verliezen, gaf hij op.

In de vorige verslagen kon u al lezen hoe Lazlo de laatste tijd sprongen heeft gemaakt waar men u tegen kan zeggen. Die goede vorm zette zich door. In de partij tegen Hans, de nummer 1 in de rangschikking, had Lazlo steeds het betere van het spel. Hans bleef tegenspel zoeken, maar Lazlo liet dat geenszins toe. Met de juiste zetten wist hij Hans  onder druk te blijven zetten, en leek remise het enige doel voor de regerend clubkampioen. Maar ook dat wilde Lazlo testen, en hij voelde Hans in het toren-eindspel zelfs nog even aan de tand. De ervaring van de wedstrijdleider was voldoende om op het juiste moment remise aan te bieden, en dat werd aangenomen door de jeugdspeler, waarmee hij het eerste resultaat tegen een 1800-speler ooit boekt. Met een TPR van 1351 zit hij op de 12e plaats zijn broer op de hielen, en maakte hij eigenhandig de competitie nog spannender. Een sieraad voor de vereniging en de schaaksport in het algemeen.

Ik beloofde u het al, en belofte maakt schuld: de mooiste partij van de avond was met afstand die tussen Walter en Wim, de nummer 7 en 8 van de competitie. Laatstgenoemde, die voor aanvang van de competitie met een flesje wijn in het zonnetje was gezet door zijn teamleider André, had dit seizoen al tweemaal van Walter gewonnen, en die reeks moest eens tot een einde komen, zo vond Walter. Dat Wim daar een stokje voor wilde steken moge duidelijk zijn.
Met tegengestelde rokades wist Walter met de witte stukken als eerste door te breken op de koningsstelling van Wim. Daar offerde hij een stuk, dat door Wim werd aangenomen - hij moest wel. Omdat Wim met het juiste stuk terugsloeg, moest Walter ook nog een kwaliteit investeren, en hij stond dus op een bepaald moment een toren achter. Dat hij daarvoor in elk geval de kwaliteit weer terugkreeg was correct berekend, maar het tegenoffer van het paard op e4 had geen van de omstanders gezien. Wim wel. En ook dat was correct. Bij schaken kun je maar een zet tegelijkertijd doen, en Walter stond voor een duivels dilemma. De mannen hielden elkaar met goede zetten in bedwang, en Wim dacht met het teruggeven van de kwaliteit ook het paard te winnen. Hij had echter geen rekening gehouden met het tussenschaakje op b4, waardoor hij met de koning naar een veld moest dat geen wit stuk aanviel. Als hij dat wel had geprobeerd was hij door een prachtig pionnenstructuurtje mat gegaan in het centrum.
Nu was de materiaalverhouding qua stukken weer gelijk aan elkaar, maar had Walter door zijn initiële offer plotseling twee pionnen voorsprong. Wim deed nog alle moeite om deze onschadelijk te maken, maar Walter liet hem niet meer glippen. De ban was gebroken!
Walter wisselde stuivertje met Erika, en komt op de zesde plek terecht. Wim werd ingehaald door Andre, maar blijft nipt in de top 10. Misschien is dat wijntje thuis nog wel open gegaan...

Keertje dit sportieve geweld meemaken?
Kom om 19:50u op vrijdagavond naar De Paperclip. Na een kopje koffie van de immer vriendelijke Jan en Hennie vallen wij op elk niveau de 64 velden aan.