P2 R18 Interne Competitie 20180126

Met de zinderende finale in Wijk aan Zee voor de boeg wordt door de schakers in de Paperclip laten zien wat ze in de afgelopen twee weken van de grootmeesters in het Tata Steel Toernooi hebben geleerd. "Een kwaliteit is niet altijd wat het lijkt." Leuke tekst voor een tegeltje.

Nadat de twintig jeugdige schakers de interne competitie hadden gespeeld werd door Martijn Boele aan een aantal jeugdige schakers de partij Jones-Anand van woensdag 24 januari in Wijk aan Zee behandeld. Een training voor de gevorderde jeugd. Daarin offert Anand een kwaliteit en krijgt daar winnende compensatie voor terug. Zeer leerzaam.

Een paar van de jeugdige schakers doet ook mee in de seniorencompetitie en daar valt ook veel te leren, want de seniorschakers hebben veel ervaring!

Zo speelde Lucas Hahné tegen Jan Stavenuiter. Jan, vader van Son, tracht zijn zoon tegenstand te geven en omdat Son zo hard vooruit gaat kan Jan niet anders dan ook serieus met schaken aan de slag te gaan. Het was een leuke partij waarin beiden kansen genoeg hadden om het elkaar nog zuurder te maken. Als je mat in 1 of 2 kunt geven: dat moet je dat natuurlijk doen. Anders geef je de tegenstander weer kansen. Jan speelde het verder goed. Hij behield zijn voorsprong en trachtte Lucas mat te zetten. Maar Lucas is geslepen en creëert een patje op het bord. En zo geschiedde: De punten konden worden gedeeld dankzij: Pat!

Son Stavenuiter speelde met wit tegen Jan van galen. Son staat in de Interne Competitie van de Schaakschool op de bovenste plaats. Tegen Jan van Galen is het echter moeilijk spelen. Son was hier en daar onvoorzichtig. Hij gebruikte wel goed zijn tijd, maar was niet scherp genoeg waardoor hij af en toe een stuk verloor en daarmee uiteindelijk ook de partij.

Jan Stuut speelde met wit tegen Eric de Winter. Hierbij werd in het middenspel een rekentoets afgenomen. Allebei doorslaan op de dame, en dan op een pion en daarna nog op een stuk -al of niet met schaak- en wat dan daarna.. Eric slaagde voor de rekentoets. Hij joeg de koning van Jan het centrum in en kom met zijn machtige lopers de koning opjagen naar het veld waar weer "een mooi matje" op het bord werd gezet.

Walter Manschot had wit tegen Hans van Capelleveen. Hans speelde een andere opening dan hij de laatste jaren tegen Walter heeft gespeeld onder het motto "Verandering van spijs doet eten." Dat pakte goed voor Hans uit. Walters stukken stonden ingesnoerd achter de witte pionnen en de stukken van zwart hadden vrij spel. Hans rokeerde kort en Walter lang. Hans kon eerder een aanval opzetten op de damevleugel en doordat Walters stukken langzaam ontwikkelde kon laat op de avond door Hans de winst worden opgetekend.

Erika Belle speelde met wit tegen Wim Louwman. Wim verdedigde stug en Erika had geduld. De loper van Wim was niet actief en om nog enig spel te krijgen rommelde Wim wat op de damevleugel. Later zag hij zelf ook in dat dit niet goed was. Hij creëerde zelf de aanvalsplannen voor Erika, die daar dankbaar gebruik van maakte. De stelling van Wim stortte in en Erika was een blij mens.