P2 R14 Interne Competitie 20171215

Terwijl in de grote zaal van de Paperclip de bingogetallen weer in het rond schallen hebben de schakers zich weer teruggetrokken in het rustigste stukje van het ontmoetingscentrum. De deur blijft dan angstvallig dicht om de rumoerige getallenroepers en cijferdoorstrepers niet te hoeven horen. Schaken blijft een bezigheid waarbij het beter gaat als je denkt.

En nagedacht werd er. Bij schaken wordt niets aan het toeval overgelaten. Ook de indeling niet die elke keer door een computerprogramma wordt gegenereerd.
En zo mocht Jan Stuut het met wit opnemen tegen Hanna Wierts. Jan was weer eens onvoorzichtig en kwam een kwaliteit achter. Hanna speelde het goed. Zij kon met actief spel de belangrijkste dreigingen pareren en te gelijker tijd de druk opvoeren. Helaas overzag ze een mooi dame-offer. Op zich natuurlijk logisch dat een dame dat liever niet doet.. Het gaf Jan echter wel de kans om met zijn paard de torencombinatie te ontkoppelen en tegenspel te bieden. Toen stortte de stelling van Hanna in en wist Jan de partij te winnen.

Dries van Eijk is lekker op dreef. Drie partijen gespeeld en drie gewonnen. Hans van Riek speelde tegen Dries met wit. Zijn g3 op de tweede zet verzwakte de koningsstelling al snel en Dries ging vol aan de aanval. De dreiging op f2, de dreiging op h3, de dreiging over de e-lijn.. Waar moest Hans zich op richten? Dries maakte het lekker ingewikkeld dwong Hans zijn dame op te geven. Dat was voldoende voor Dries om zijn vierde winstpartij aan te tekenen. Wie kan hem stoppen? We gaan het in een volgende ronde zien.

Lazlo van Kuijk had wit tegen de ervaren Walter Manschot. Lazlo zette weer een flinke aanval op. Maar dat kan Walter ook! Walter is zowel positioneel als tactisch sterk en schrikt niet zo snel van een flinke aanval. Dankzij goed tegenspel bleek dat Lazlo net te vroeg zijn aanval had ingezet. Dat was leerzaam voor Lazlo en bevredigend voor Walter.

Brent van Dusseldorp mocht met de witte stukken tegen Menno Potjer spelen. Brent offerde een stuk voor wat pionnen waarvan er één tot h7 doorstoomde. Menno trachtte op de lange diagonaal nog tegenspel te ontwikkelen maar Brent nam geen risico’s en speelde het secuur uit. Promotie ging een volle toren kosten en dat was genoeg voor Menno om op te geven.

Bij Vadim van Kuijk en Paul Stoffer ging het er vol op. Twee tactici tegen elkaar belooft een leuke partij. En dat werd het ook. Paul gaf een pionnetje weg in de opening maar dat opende de stelling ook waardoor hij met de stukken de stelling van Vadim in ging. Vadim was een sluipmoordenaar die zijn pion naar c7 bracht zodat Paul zich daar om moest bekommeren. En dat ondermijnde de verdediging van de stukken die de vijandelijke stelling waren binnen gedrongen. Paul kreeg in de gaten dat het bouwwerk instortte en gaf op.

Hans van Capelleveen, nummer twee op de ranglijst, mocht tegen de nummer drie, Eric de Winter. Vanaf de opening had Hans het betere van het spel. Eric kreeg een dubbelpion, kon niet rokeren en had moeite zijn stukken in het spel te brengen. Hans ontwikkelde vrolijk door en opende de stelling met exd5. Eric bracht zijn dame in het spel en trachtte wat tegenspel te ontwikkelen. Zowel de open loperdiagonaal als de door de dubbelpion gecreëerde open lijn waren op de koningsstelling van Hans gericht. Hans trok met Pe4 en h3 echter het vangnet dicht. Er was geen redden meer aan voor de dame op h5. Eric gaf op.

De laatste partij werd door omstandigheden thuis afgewerkt. Julian van Kuijk was te laat op school nog bezig geweest om op vrijdag avond de degens met zijn vader te kruisen. Dat werd op zondag in alle rust in het bijzijn van een aantal scheidsrechters uitgevoerd. Julian speelde daarin met wit tegen zijn vader André. Hij verloor een kwaliteit die hij later weer wist terig te winnen. Helaas ging hij daarna ten onder aan het sterke pionnencentrum van zijn vader, die deze keer het nog heeft kunnen redden. Maar dat wordt natuurlijk wel steeds moeilijker…