P1 R7 Interne Competitie 20171027

Het was weer lekker druk in de Paperclip. Met de schallende bingonummers op de achtergrond hadden de schakers zich teruggetrokken in een van de kleinere zalen. Daarmee kwam het geluidsniveau tot draaglijke proporties terug. Een mens heeft rust aan zijn hoofd nodig om prestaties uit de grijze cellen te persen. En die gevechten op de 64 velden waren weer het aanzien waard!

Menno Potjer speelde met wit tegen Lazlo van Kuijk. Er werd gestreden met open vizier waarin Menno eerst beter kwam te staan en daarna een stuk weggaf. Dankzij de open stelling, waarin de dames vrij spel hadden dankzij de verbroken pionketens, kon Menno via een dubbele aanval met de dame de loper weer terug winnen. Het was blijkbaar te eng om door te spelen want er werd remise overeengekomen.

Wim Louwman speelde met wit tegen Jan Stuut. Jan zag kansen op de damevleugel en Wim zag kansen op de koningsvleugel. Jan was alleen nog niet gerokeerd en met de aanstormende pionnen van Wim leek dat ook geen goed idee. Jan was zo verstandig om zijn koning in het centrum te houden maar hield wel een probleem op de g-lijn. Wim brak door op de koningsvleugel en drong met zijn dame de stelling binnen. “Wat jij kan, dat kan ik ook” zal Jan gedacht hebben. Hij drong ook de stelling binnen en wist een eeuwig-schaak-situatie op het bord te brengen. Ook hier dus remise.

Met de witte stukken mocht Julian van Kuijk het tegen de ervaren Jan van Galen opnemen. Julian verloor in de opening ergens een pionnetje maar herpakte zich goed op en bezette de e-lijn met zijn torenpaar. Daardoor won hij de pion weer terug. Zijn zwarte loper stond echter minder dan de zwarte loper van Jan. Julian behandelde het eindspel goed. Hij bracht zijn koning naar het centrum en zijn pionnen naar de witte velden. De lessen van Martijn beginnen hun vruchten af te werpen. Ook Julian wis een remise te bereiken. En dat is in deze ronde het derde jeugdlid op rij dat niet hoeft te verliezen van de oudere garde.

Brent van Dusseldorp, die al jaren niet meer als jeugdspeler gezien wordt, speelde tegen
Walter Manschot. Hij speelde “zijn systeem” waarbij het centrum meteen halfopen ligt en de vele stukken direct mooie lijnen krijgen. Walter ondervond niet als eerste problemen om goed spel te ontwikkelen. Vele gingen hem voor. In het middenspel verloor zwart zijn paard door een niet te vermijden pionvork. Al een paar zetten daarna bezweek zwarts stelling onder de druk en kon Brent een punt bijtekenen. Dit zet hem op de tweede plek in de rangschikking.

Hans van Capelleveen mocht met wit tegen André van Kuijk starten. André speelde de opening die Hans zelf veel met zwart heeft gespeeld, dus Hans had weinig tijd nodig. Een onvoorzichtigheid gevolgd door een fout bracht het zwarte paard aan de rand waarna deze werd ingesloten. Wit opende daarmee wel zijn koningsstelling en leverde twee pionnen in. Hans speelde voorzichtig voor en posteerde zijn stukken op de juiste velden. Hans leverde daarvoor nog een derde pion in. Het gevolg was dat Hans klaarstond om de zwarte stelling op te rollen. André zag echter een paardvork over het hoofd die wit een volle toren opleverde. André gaf meteen op. Dit brengt Hans op de derde positie in de ranglijst.
Lijstaanvoerder Eric de Winter had wit tegen Vadim van Kuijk die een duidelijke opmars maakt.

Eric zette Vadim vanaf het begin onder druk waarbij Eric zich steeds richtte op het zwakke punt in Vadims stelling. Als Vadim het ene probleem had beslecht richtte Eric zich weer op het volgende pijnpunt. Vadim liep achter de feiten aan en Eric wist de rokade te voorkomen en de stelling in te dringen met zijn dame. De slotzet Te6+ van Eric was een beauty! Vadim dreigt mat in 1, maar op schaak moet gereageerd worden. De reactie van Vadim was opgave. Een wijs besluit.

Mooi om te zien hoe de jeugd het doet! De gevestigde orde is nog niet om ver geblazen. Nog niet..