P1 R6 Interne Competitie 20171020

Terwijl de herfst glibberend zijn weg vond over de nieuw geasfalteerde Eiberstraat, wisten tien schakers zelf hun weg naar de Paperclip te vinden, alwaar tussen twee jeugdteams de schakers elkaar bestreden op de 64 velden.

Op het vijfde bord trok Hans van Riek weer flink van leer, en een hele tijd stond hij overwegend. Totdat zijn tegenstander Wim Louwman besloot om het groot plan te wijzigen en met de centrale pionnen op te stomen naar de promotievelden. Hans had misschien hier en daar een blokkadestuk kunnen neerzetten, maar beoogde nog altijd de vijandelijke koning onder vuur te nemen en dat kwam hem duur te staan. Nuja, duur, het kostte hem een puntje. Wim won.

Op het vierde bord was er een interessante partij ontsponnen tussen Jan Stuut en Paul Stoffer. Wat eerst op een moderne verdediging leek kreeg nadien toch trekken van het Frans, waarbij de witveldige loper van Paul, die met de zwarte stukken speelde, inderdaad nogal slecht was. Maar daarvoor had Paul een behoorlijk initiatief op de damevleugel, en hij zat te azen op een petit-combinaison. Die kwam ook! Maar zoals Paul zelf na de partij met gevoel voor zelfspot zo mooi zei: "Ik heb op een kwart van het bord alles keurig na gerekend."
Aan de andere kant van het bord ging Jan niet op de combinatie in, want slaan is niet verplicht, en haalde doodgemoedereerd een stukje op. De concentratieboog van Jan is enorm vooruit gegaan de afgelopen maanden, waardoor hij genoeg tijd en aandacht in de winst investeerde, en het geen probleem meer voor hem was om het punt te bemachtigen.

Menno Potjer speelde met de witte stukken tegen Brent van Dusseldorp, die een nieuwe opening experimenteerde, en daar nogal bagger uitkwam. "Speel ik nooit meer," zou hij zeggen in de post-mortem. Menno wist wel raad met de geboden kansen, en kwam met rustig maar actief spel steeds beter te staan. Dit vertaalde zich in de winst van twee pionnen, waardoor hij aan de bar zei: "Het moet kunnen!"
Dat had ook gemoeten, ware het niet dat hij in een vlaag van verstandsverbijstering een volle toren kado gaf. Tegen Brent kan dat meteen worden opgegeven en dat deed Menno ook sportief, hoewel hij zichtbaar baalde van zijn blunder.
Leerzame partij voor beide schakers!

Clubkampioen Hans van Capelleveen mocht met de witte stukken aantreden tegen Martijn Boele, die geïnspireerd de beste zetten bleef produceren. Omdat Hans enige positioneel mindere zetten deed, walsten de zwarte stukken allemaal richting de witte koning. Met een goed doorgerekend stukoffer op h2 beëindigde Martijn de strijd. Hans speelde nog even door, maar kwam al snel tot de conclusie dat er geen eer meer te behalen viel en gaf op.

Op het eerste bord wist Walter Manschot met de witte stukken de druk richting de zwarte koning van Eric de Winter flink op te voeren. Met een half open h-lijn leken er combinaties in de maak, maar Eric bleef rustig verdedigen, terwijl hij op de andere vleugel en in het centrum de mogelijkheden onderzocht. Want door die vlot opgezette koningsaanval had Walter niet kunnen rokeren, en met een koning in het centrum zou er op lange termijn toch een flink nadeel in zijn stelling moeten zijn.
Eric kon zijn problemen oplossen, en ging op zoek naar de winst, maar kwam er niet doorheen. Walter hield zich taai, en enigszins doch kortstondig gefrustreerd moest Eric de remise toestaan. Van die Walter valt helemaal niet zo makkelijk te winnen - hij geeft zijn goede vorm van eind vorig seizoen hiermee duidelijk vervolg.

Een goede interne competitie, met vermaak op alle borden.
De goede zorgen van barman Jan en de gemoedelijkheid onder de schakers zorgden voor een prettige sfeer.

Keertje meedoen? Mag altijd! Kom om 19:50u naar de Paperclip.
Het weer maakt niet uit: we hebben een dak!