Interne Competitie P1 R6 2018-10-12

Eric de Winter en Vadim van Kuijk lieten zien dat ze na de wedstrijd in het eerste nog steeds lekker in de aanval wilden. Maar het ging gelijk op. En na de afwikkeling naar het eindspel was het evenwicht nog steeds daar. Ze besloten tot remise nadat alle ander borden al klaar waren.

André van Kujk mocht het, na zijn winst op Hans van Capelleveen, weer met wit tegen Martijn Boele laten zien. Maar Martijn is een klasse apart. André stond slechter en slechter en werd min of meer langzaam naar de eerste rij gedrukt. We weten dat pionnen alleen vooruit mogen maar optisch leek het alsof de witte pionnen achteruit liepen. Door gebrek aan ruimte wist Martijn met zijn paard op f2 uiteindelijk de torens op h3 en h2 totaal in te sluiten en was het lot bezegeld.

Hans van Capelleveen speelde met wit tegen Jan Stuut die goede zetten afleverde. 's Middags werd nog een mooie discussie gevoerd of je nu een mooie zet of een goede zet moest spelen. Maar schaken is geen schoonheidswedstrijd (En dat kun je bij de meeste grootmeesters ook wel zien, want dan hadden ze nooit gewonnen..). Gelukkig deed Jan hele goede zetten waardoor hij goed uit de opening kwam. Hans bracht zijn stukken via omwegen naar de juiste velden en juist toen Hans wat actiever kwam te staan blunderde Jan. Door een simpel vorkje werd een stuk gewonnen. Een paar zetten later gaf Jan op. Maar zonder die blunder had Jan het Hans heel moeilijk kunnen maken..

Wim Louwman had wit tegen Lazlo. Ze gaven elkaar weinig ruimte. Met een eindspel met veel pionnen op het bord en allebei een licht stuk en een dame kon geen van tweeën het verschil maken. Lazlo had wellicht op de tijdnood van Wim kunnen spelen maar toonde zich een gentleman door dat niet te doen: Remise.

Hans van Riek en Rick van Emden speelden een prachtige partij die het analyseren waard is. Als het bord in vuur en vlam staat doordat dames, paarden en lopers tegelijker tijd worden aangevallen dan besef je hoe mooi schaken kan zijn. De mannen speelden nauwkeurig en scherp. In het eindspel trok Rick aan het langste eind. Zijn ver opgerukte vrijpion maakte het verschil.

Wichard Weenink en Julian van Kuijk speelden een open variant waarin Julian iets te vrijgevig was. Hij speelde Pf6 waarmee hij de dekking van de loper op e5 opgaf. Wichard keek twee keer alsof hij water zag branden en nam het ongedekte stuk. Maar er was geen valletje: Het was een blunder van de bovenste plank. Julian rechtte zijn rug en bekwam van de schrik. Richting het eindspel werd het verschil steeds draaglijker maar het toreneindspel werd door Wichard beter gespeeld dan door Julian waardoor Wichard verdiend won.

Robert Ratering speelde een zeer goede partij tegen Menno Potjer. Degelijk opgebouwd en goed vastgehouden. Menno kwam er niet doorheen en de vrede werd getekend. En dat terwijl ook hier sprake is van 40 jaar meer ervaring op de 64 velden.

En zo zie je maar dat de ervaring leert. Door echte partijen te spelen op een schaakclub beleef je het schaken zoals het bedoeld is. Probeer het ook!

De deur staat altijd open bij de Velpse Schaakvereniging in de Paperclip in Velp.