Interne competitie P1 R10 2019-11-01

Op vrijdag 3 november speelde Velp 3j een competitieronde in de SOS-competitie. Hierdoor miste de interne competitie een paar vaste waarden zoals Dries, Alain, Son, Rick en Nout. En dan is het natuurlijk bijzonder fijn om te zien dat er toch nog 10 spelers zich aanmelden voor de interne. De interne competitie van VSV leeft! Het leuke hiervan is dat de kans op gelijkwaardige tegenstanders groot is, wat de kwaliteit van de wedstrijden weer ten goede komt.

Maar dan naar Ronde 10 uit Periode 1. Omdat Jan van Galen te elfder ure zich nog aanmeldde, speelde Hans van Capelleveen maar weer eens ‘omdat het dan een even aantal wordt’. Alhoewel Hans zegt eigenlijk niet te willen spelen, heeft hij zo al 3 uit 3 gescoord. En ook Jan moest eraan geloven. Met een blunder gaf hij de partij weg. Hans verstevigt hiermee zijn 8e plaats in de rangschikking.

Wat lager in de rangschikking speelde de match tussen Hans van Riek en Robert Ratering zich af. Dit was eigenlijk gewoon een hartstikke leuke partij om te zien en beide hadden er duidelijk zin in. Geen voorzichtig gedoe, maar gewoon kansen pakken. En als je dan daarbij een toren moet inleveren, gewoon doorgaan onder het motto ‘It’s but a fleshwound’. Maar niet ‘OK, let’s call it a draw’. Die torenachterstand werd Hans uiteindelijk wel fataal. Robert krijgt het punt en stijgt 2 plaatsen op de ranglijst.

Vadim van Kuijk hoort natuurlijk hoger op de ranglijst te staan dan de huidige 11e plaats, maar hij is er niet zo vaak geweest en begon het jaar met een verlies tegen maestro Eric, dus dan wordt het een soort GP met gridstraf voor Max Verstappen. Vadim trof ditmaal met zwart onze voorzitter Wim Louwman. De opening was voor Vadim, maar hij kon niet doordrukken. Daardoor leek er een op het oog gelijkwaardige stelling op het bord. Vadim bleek net wat meer zicht te hebben op de stelling die zou ontstaan na het afruilen van de zware stukken. Hij won en klom daarmee naar de 8e plaats, terwijl Wim juist van 8 naar 11 daalde.

Op bord 2 zien we de twee strijdmakkers André van Kuijk en Walter Manschot. Altijd vermakelijk, zowel op het bord als verbaal. En de uitslag is nooit te voorspellen. Meestal komt Walter iets sterker te staan en dan is het de vraag of André ergens nog een list heeft. Dit keer besloot André uit een ander vaatje te gaan tappen en hij trok al vroeg ten strijde. Dg5+ lokte een verzwakking uit, waarna hij de mevrouw niet naar huis stuurde, maar verder het bos in naar h6 om daar een beetje rond te zieken. En parallel stuurde hij ook een paard over de dameflank naar voren, ondersteund door een dapper boertje voor de rugdekking. Walter vond het maar opportunistische flauwekul en probeerde het snel af te straffen. Hij richtte zijn pijlen met name op de dame (!) en was bereid om hier zijn eigen dame voor uit te ruilen. Terwijl de dames gezellig samen in het doosje gingen, moest Walter vertwijfeld toezien dat dat dameflankpaard met een bokkensprong (daar kom je met rugby ook ver mee zou een dag later blijken) de koningsvleugel binnen stuiterde, daarmee twee gezapig voor zich uit starende torens aanvallend. Met dit kwaliteitsvoordeel op zak dacht André in een gesloten stelling af te kunnen ruilen, een doorbraak te forceren en met zijn toren zwart verder af te slachten. Echter, zoals wel vaker is hij hierbij niet secuur in de timing. Had hij een zet gewacht, dan was zijn plan zonder meer kloppend geweest. Zoals het ging, kon Walter met zijn loper een tegenaanval inzetten die zeker kans van slagen had. André checkte even de balls van Walter door zijn eigen aanval af te breken en de reactie van Walter af te wachten. En balls heeft Walter: al ‘De dood of de gladiolen’ uitschreeuwend stormde de bisschop met wapperend gewaad op de arme a-boer af. André schrok zich suf en wist wat hem te doen stond: gaan met die toren. Walter wist dat zijn doorgebroken pion als de sodemieter naar de overkant moest om het plan te doen slagen. Hij had er veel materiaal voor over. Maar op zijn beurt gaf André wat pionnen om maar met zijn toren op de a-lijn te kunnen komen. Walter dekte de pion op a2 nog met Kb3, maar André gaf met Txa2 gewoon zijn toren weg. Walter zei hierop: ‘He, ga je nou uit dit vaatje tappen. Dat had je me wel eens eerder mogen zeggen’. Walters' koning stond hiermee zo uit positie, dat André de beslissende aanval weer op de koningsaanval kon inzetten. Walter zag het nog enige zetten aan, maar besefte dat deze strijd verloren was. Hopelijk volgen er nog vele. André verstevigt hiermee zijn 3e plaats en vroeg zich voorzichtig af of de uitslag op bord 1 hier nog verandering in zou kunnen brengen. Dat bleek niet het geval.