Interne competitie 2021-2022 P1 R5

Vrijdag 5 november half 8: wat een genot om al die schaaktalenten van de Velpse schaakschool aan het schaakbord bezig te zien. Trainer Hans van Capelleveen was er dit keer niet, hij geniet van een welverdiende vakantie in Zuid-Frankrijk met vrouw zonder kinderen. Dat gaat decennia terug dat dat voor het laatst gebeurde.

Om 20:10 moest de wedstrijdleider de jeugd werkelijk het speelhol uitjagen. Ze hadden er nog wel een uurtje willen blijven. Maar ja, de interne competitie voor de senioren was weer aan de orde. Hiervoor kwamen 10 spelers naar de Elleboog.

Op bord 5 speelde Robert Ratering tegen Herman de Munnik. Het werd een leuke pot, maar toen hij wat achterkwam gaf Robert snel op. De ervaring leert dat het in veel partijen zo maar terug kan kantelen. Doorspelen heeft echt vaak nut!

Op bord 2 mocht Wim Louwman de strijd aangaan met Alain van der Velden. Alain heeft het schaakvirus goed te pakken en op frisse en geestdriftige wijze sloopt hij alle tegenstanders die hij op zijn pad vindt. Zo ook arme Wim, die nog sputterde 'Hij is gewoon te goed voor mij'. Nou, voor mij ook hoor, Wim.

Walter Manschot daarentegen is van mijn kaliber. Of preciezer: hij is op zich wat sterker in ee eerste helft van de partij, maar ik in de tweede helft van de partij. Tijdens onze partij kwam dit ook tot uitdrukking. Met een fraaie truc wist ik de dame van Walter (en een pion) te bemachtigen, maar dit kostte wel een toren en twee lichte stukken. Dan is een enkele dame toch wel wat weinig. Maar Walter was wat van slag door deze actie - hij houdt van zijn dame - die hij over het hoofd had gezien. André zag het aan en bood remise aan. Walter zei dat ie niet zag hoe ie het kon winnen dus ging met de remise akkoord. Toeschouwers vroegen me vooral hoe ik in hemelsnaam niet verloren had. Tsja.

Een topper om de eerste plaats op de ranglijst. Bij afwezigheid van de vakantie vierende Hans van Capelleveen nam Jan Stuut, die dit seizoen met geconcentreerd en gedurfd spel is begonnen, het op tegen de ervaren, vaak positioneel en gedegen spelende Eric de Winter. Eric begon vrij opmerkelijk met de Scandinavische verdediging (1. e4 d5), goed speelbaar maar het is wel oppassen geblazen. Ja, met welke opening eigenlijk niet … Jan vertelde vooraf dat hij loert op kansrijke offers. Hij richtte veel stukken op e6, terwijl zwart nog niet had gerokeerd. Er zat nog van alles in de stelling toen Jan met een dubbele aanval dacht toe te slaan, maar dit keerde zich direct tegen hem. Wit sloeg in op g7 maar dat gaf zwart een open lijn naar wits koning plus een snelle ontwikkeling van zijn stukken. Hoewel dit zeker nog speelbaar was voor Jan, blunderde hij enkele zetten later door zwart optimaal te laten profiteren van de verzwakte witte koningsstelling. Met een stuk minder gaf Jan op.

Als laatsten waren Lazlo en Vadim van Kuijk in de zoveelste broederstrijd verwikkeld. Er ontstond een heel taaie stelling met lang veel stukken op het bord. Er leek geen doorkomen aan, maar Vadim stond net wel ietsie actiever dan Lazlo. Laat in de avond wist Vadim de stelling open te breken en pakte hij toch gedecideerd de winst.

In de stand neemt Eric de 1e plaats over van Hans en passeert en passant ook nog Jan. Alain schiet omhoog van de 8e naar de 4e plaats. .

Geschreven op 09 november 2021.