Velp 2 eindigt keurig in de middenmoot

Bij aanvang van het seizoen was er twijfel of inschrijven van Velp 2 wel zinvol was. We hebben te veel actieve spelers voor 1 team, maar te weinig voor 2, dachten we. Bovendien wisten we dat Wim geen uitwedstrijden wilde spelen en André regelmatig in UK zou zijn. Op dat moment hadden we nog geen invallers in beeld.

Het seizoen is voor Velp 2 woelig verlopen, maar terugkijkend kan worden gesteld dat het een uitstekende seizoen is geweest. Niet in het minst omdat Velp in de loop van het seizoen te maken kreeg met aanwas die wel zin had in competitie. Zo hebben onverwacht Martijn Ruumpol en Stephan Sneijders ingevallen en stond later ook Julian Hul klaar, maar die werd gekaapt door Velp 1.

Zoals ik het op dit moment zie, zou ik als Velp 1 zou zijn gedegradeerd ernstig gaan overwegen om volgend jaar 3 teams in te schrijven. Maar nu Velp 1 gelukkig het vege lijf heeft gered, speelt het ook volgend jaar met 8 spelers en dan wordt 3 teams wel een uitdaging....

Maar het was sportief geen makkelijk seizoen voor Velp 2. We begonnen nog wel met een overwinning tegen DOG (een knappe prestatie want DOG is als 3e geëindigd), maar daarna volgden drie nederlagen tegen de kampioen Kameleon, de laagvlieger Groenlo (enige keer dat we niet compleet waren) en de nr 2 OPC. Na ronde 4 stonden we op plaats 7 van de 8. Geen degradatieplaats, want we spelen al in de onderste klasse, maar wel een plaats waar je gewoon niet wil staan met een basisteam met een gemiddelde rating van 1500.

In ronde 5 speelden we de erewedstrijd om de laatste plaats tegen ASV 7, die we ruim wonnen (met Martijn én Stephan in het team). Dat was het startsein voor een mooi slotoffensief. Ook middenmoter Lochem werd aan de zegekar gebonden, waarmee we zelf ook terug in de middenmoot kwamen.

De slotronde speelden we bij ASV in Arnhem tegen de andere club uit Arnhem: De Toren 2. Op dit dag speelde ook Velp 1 zijn slotronde en die wedstrijd móest worden gewonnen. Vanwege afzeggers daar werd Dries verordoneerd om een heldentaak te verrichten voor het 1e (wat ie deed, lees ander artikel). Gelukkig waren zowel Wim, Martijn als Stephan beschikbaar, dus alle kans op een mooi slotakkoord.

Lang verhaal kort: we hebben nipt verloren (3,5-2,5) tegen een team met gemiddeld 60 ratingpunten meer.

Stephan Sneijders speelde op bord 6 tegen Hans van Leeuwen, beide zonder rating. Het is duidelijk dat dit seizoen een leerjaar is voor Stephan. Hij speelde goed en kreeg ook wel voordeel, maar om het resultaat ook daadwerkelijk binnen te slepen is nog net iets meer nodig. Gewoon doorgaan, alle seinen op groen dat dat gaat lukken.

En een mooi bewijs hiervan vormt Martijn Ruumpol. Hij mocht tegen Gert Visser (1503) zijn kunsten laten zien. En dat deed hij, flink geholpen door een tegenstander die hopeloos blunderde. Martijn heeft dit seizoen 5 keer gespeeld en na twee verliespartijen achtereenvolgens 1, 0,5 en 1 gescoord, wat hem een fraaie TPR van 1250 oplevert.

Op de middenborden haalden we de 50 % niet. Julian van Kuijk verloor op bord 4 van Tim Schlechter, nadat bleek dat zijn aanval net niet helemaal doorzette. Wim Louwman daarentegen kwam een pion voor tegen Ad Braam en de stelling leek heel gezond om een punt binnen te halen. Dat vond zijn tegenstander ook en die bood maar remise aan. Bij Wim gaat niet' verliezen soms boven winnen en hij accepteerde de remise, overigens wetende dat captain André eenieder had gemeld dat er geen druk op de match lag en dus niet hoefde te overleggen. Achteraf gezien hadden we het tweede halfje van Wim nodig voor een teamresultaat. Maar goed, dat wist Wim op dat moment ook niet.

Dus op de topborden moesten we 1,5 punt binnen zien te slepen voor een teamremise. Lazlo van Kuijk deed zijn uiterste best tegen Thomas van Diggelen (1788) en het zag er complex en veelbelovend uit (zoals zo vaak bij Lazlo), maar diep in het middenspel moest een moeilijke strategische keuze worden gemaakt. Lazlo koos de verkeerde optie en werd opgerold.

André van Kuijk was in een felle strijd gewikkeld met Ferdi Berendsen (1694). André kreeg een openingspionnetje van zwart, maar zwart kreeg wel initiatief en het was hard werken voor wit om de dreigingen te pareren. Zwart sloeg het remise-aanbod van André af en moest toen aan de slag om aan te tonen dat er winst in zat. Er ontstond een open zwarte koningsvleugel en André ging op zijn beurt in de tegenaanval.

Het liep tegen het einde van de avond en niet veel partijen waren meer bezig. Drie rijen dik aan publiek stond daarom bij deze partij te kijken en ze zagen een fraai slot. Allereerst verrekende André zich met een zet en ging na de zet van zwart in een denktanktand, wat met 3 minuten op de klok wel risico's inhoudt (tenzij je Vadim van Kuijk heeft, maar die komt daar inmiddels ook van terug). André zag geen zet die de partij zou rechtzetten, maar moest wel zetten. Met nog 3 s op de klok zette hij zijn dame op de h lijn en daarna verdubbelde hij snel met de toren. In de wetenschap dat het allemaal niet veel uitmaakte. Als zwart het goed zou doen. Maar die ging voor een forcing met zijn doorgebroken pion, waarvan André snel zag dat deze pion simpelweg kon worden geslagen met zijn (eveneens op de gezellig drukke h lijn staande) loper kon slaan, met als bonus dat zijn dame en toren meteen een enorme dreiging voor zwart vormde. Sterker, dit kon zwart niet pareren. Hij probeerde wit nog wel weer in tijdsnood te krijgen, maar André speelde wat flutzetten om tijd te krijgen, waarna hij met zijn pion rustig naar de overkant marcheerde en de partij over de streep trok. Ja, dat had eerder gekund, maar een zegetocht kan nooit te lang duren, wel?

Dan nog even voor de statistieken:

1) Julian: 4,5 uit 6

2) André: 3,5 uit 5

3) Jan: 3,5 uit 6

4) Lazlo: 3 uit 7

5) Martijn: 2,5 uit 5

6) Wim: 2 uit 4

7) Dries: 1,5 uit 5

8) Stephan: 0 uit 3

1) André: 1796

2) Julian: 1597

3) Dries: 1537

4) Wim: 1519

5) Lazlo: 1408

6) Jan: 1396

7) Martijn: 1250

8) Stephan: 924